GR5 Wandelaars Helchteren

2005: Neufchef - Custines

Datum: 3-4-5-6-7-8 mei 2005
Gebruikte gids: "Traject Luxemburg-Lotharingen"
Totaal aantal km: 135 km
Slaapplaatsen:
  • Hatrize:
    • La Trembloisière
    • M. et Mme Arizi
    • F-54800 Hatrize (0033-382331430)
  • Arry
    • La maison d'Angeline
    • 5, Grand Rue
    • F-57680 Arry (0033-387528395)

Neufchef (03-05-2005)

Dinsdagavond rond vier vertrokken in Helchteren. Pech gehad op de autostrade in Luxemburg, in de file verzeild geraakt. Juist op tijd de weg verlaten en binnendoor aan de hand van de kaart onze weg gezocht naar Hatrize. Hier verblijven we 2 nachten. De eigenares hadden we gebeld dat we later zullen zijn. Aangekomen hebben we ons avondeten nog gemaakt dat Luc had voorbereid. Op tijd slapen om 's morgens in Neufchef te vertrekken.

eufchef - Saulny (04-05-2005) 32km

Na een korte verplaatsing zijn we in de motregen vertrokken. Het is eens iets anders; de voorbije jaren altijd prachtig wandelweer gehad. De voorbije regen heeft de bospaden modderig gemaakt. Nog een paard en we waren echte slamridders… Veel wegkruisingen, het wordt opletten vandaag. Ter hoogte van een houtvestershut is het langzaam afdalen tot ons eerste dorpje die dag; Rosselange. Voorbij een klein stationnetje en dan eens klimmend en dalend doorheen een wijk naderen we Rombas. Net voorbij het centrum volgen we terug een bospad dat ons tot in Fond Saint-Martin brengt. Aan de kiosk in het vrijetijdspark met de hoogste klimmuur van Europa ontmoeten we Benny. Op een plaats waar de tenten en banken nog staan van een voorbij feest hebben we onze eerste stop. Enkel de barbecue en de muziek ontbreken nog… Een steile klim via de bestaande rodelbaan en trappen brengt ons tot bij een ijzeren uitkijktoren, Tour de Drince. Op de volgende boswegen is het vooral opletten aan de verschillende kruisingen van wegen. In het bos komen we verschillende grensstenen tegen die dateren van de 11 e eeuw. Via verschillende holle wegen en modderige bospaden belanden we uiteindelijk in Feves. Op een klimmende veldweg staat Benny. Net gedaan met eten en allemaal snel de auto in voor een stortbui. 7 zwetende lichamen en de nodige moppen zorgen al snel voor de nodige pret. Geluk gehad! Nadien is het nog verder ploeteren, soms tot aan de enkels in de modder, en zweten door de vele veldpaden, kleine dorpjes en gehuchten tot in Saulny, waar we Benny moeten wakker maken om terug naar Hatrize te rijden. Kletsnat en modderschoenen zijn vandaag ons deel. Onze verblijfplaats ligt mooi in de gele koolvelden met vooral kronkelende wegen… Er wordt nog wat nagekaart met mooie muziek op de achtergrond. Nadien schuift de eigenares mee aan tafel. Pasta in plaats van kwartels die in Frankrijk te duur zijn voor ons budget… Het wordt nog een gezellige avond…

Saulny - Bayonville-sur-Mad (05-05-2005) 35km

Na het ochtendritueel, ontbijt en inpakken, vertrekken we. Het eerste gedeelte stappen we vooral door nog slapende dorpjes met mooie kerkjes. Het doet wel iets om 's morgens te genieten van de rust die uitstraalt van die kleine dorpswegen. De verschillende oorlogsmonumenten doen ook terugdenken aan de slachtoffers van de oorlog 14-18. In de omgeving van het Fort de Plappeville beklimmen we onze eerste col, Col de Lessy, en zeker niet de laatste… In het gehucht Plappeville ontmoeten we Benny in een gerestaureerde wasplaats. Ieder dorpje heeft hier zijn wasplaats, die vooral centraal gelegen zijn. Het kost dan ook niet veel moeite om ze te vinden… Nadien passeren we Scy-Chazelles, de begraafplaats van Robert Schuman. In Moulin-Lès-Metz volgt na een mooie Romaanse brug ons eerste vlonderpad, dat ons door een klein natuurgebiedje brengt. De kleine dorpjes volgen mekaar snel op. Het oude aquaduct van Ars-sur Moselle achter ons latend volgen we een klimmende weg die ons naar het Bos van Varieux brengt. Hier werd een mooi wandelpadennetwek uitgebouwd. Via boswegen en wegen met steenslag bereiken we Gorze. Na een korte stop wandelen we door Gorze om al snel terug hoogte winnen via een steile holle weg die maar blijft duren. Via een weg met steenslag en een aantal veldwegen komen we aan de top. De steile afdaling door een met rotsen bezaaid pad zorgt voor pijnlijke voeten en knieën. Na een lange afdaling stoppen we aan de brug van Bayonville-sur-Mad. Schoenen uit en sandalen aan. Met de auto rijden we nu naar Arry, waar we twee dagen blijven slapen in een gezellige bed and breakfast. Die avond gaan we uit eten. Aan tafel beslissen we om aan de vriendelijke eigenaars te vragen of we de volgende avond geen gebruik mogen maken van hun grote en goed uitgeruste keuken om zelf iets te bereiden… Na wat onderhandeld te hebben, ze hebben vrienden op bezoek, wordt de afspraak gemaakt dat wij een 5 gangen diner maken en beide families uitnodigen. Dus 's anderendaags koken voor 12 man… Amaai!

Bayonville-sur-Mad - Mamey (06-05-2005) 35km

Na een fijn verzorgd ontbijt en de nodige afspraken met de eigenaar voor straks, vertrekken we terug aan de brug. Na Onville volgen we vooral stijgende holle boswegen en na een 5 tal kilometer zien we beneden Pagny-sur-Moselle liggen. Als we uit het bos komen zien we in de verte het Kasteel van Prény liggen. Het ingeslapen dorpje lag vroeger (12e eeuw) volledig binnen de muren van het feodale kasteel. De route leidt ons dwars door de ruines van het huidige kasteel dat nu privé eigendom is. Mooi uitzicht vanaf de wallen. Een met steenslag verharde veldweg brengt ons door een geaccidenteerd bos met vele wegen die mekaar kruisen. Het is opletten geblazen. Uiteindelijk dalen we af tot in een kleine vallei met de resten van een oude Premonstratenzerabdij, de Ferme Sainte-Marie. De stop is van korte duur. Het begint lichtjes te regenen en een koude wind jaagt door de vallei. Nadien volgen we verschillende "Tranchées" met ronkende namen als "tranchée de la justice", "tranchée des carmes" en vele kronkelende bospaadjes. Bij het Monument de la Crois des Carmes stoppen we even om een sigaretje te roken en weg te mijmeren bij de veldslagen die hier in het verleden werden uitgevochten. Getuige is het Cimetière de Péteant, dat we bereiken via de "tranchée Montauville". La Ferme du Puits zien we onderweg nog tussen de akkers liggen. We zien ook de electriciteitsdraden. Enkel de weg die ons normaal langs de boerderij zou voeren, zien we nergens. Dan maar via de bosrand een uitweg zoeken. Afdalend tot in Montauville missen we Benny op de volgende stop. Schaakmat, zou ik eigenlijk moeten zeggen. Even later haalt hij ons in op de "Tranchée de Mamey", effen bijtanken en verder op weg naar het kerkje van Mamey. Hier schuilen we effen voor de regen en de snijdende wind. Vermits Benny nog moet winkelen voor deze avond besluiten we om door te gaan. Het mooie stukje "La Petite Suisse Lorraine" doorkruisend met hier en daar ezels, grazend in de wei, brengen ons tot in het gehucht Saint-Jean. Aan de kerk één cafe… met een jukebox… Met prachtige muziek en een frisse pint wachten we Benny op. De voorbereiding van de menu, die in de loop van de dag door Miel en Luc samengesteld was,wordt door ons allemaal voorbereid. Het is genieten van dit prachtige resultaat!!! Een boeiende en plezante avond.

Mamey - Custines (07-05-2005) 33km

Het is kil en koud. Het weer belooft niet veel goeds. Na afscheid genomen te hebben en de wederzijdse belofte, op een volgende terugweg gaat de eigenaar voor ons koken, gedaan te hebben vertrekken we voor onze laatste dag wandelen met als bestemming Custines. Vanuit Saint-Jean gaat het via een aantal brugjes en een prachtige omgeving naar Martincourt. Op het plateau ter hoogte van Rogéville zijn regen en wind ons deel. Ook de ijzige wind die over het plateau jaagt doet ons sneller gaan. Net na Rosières en Haye ploeteren we door het bos om uiteindelijk iets warms te eten onder een overdekking nabij een voetbalveldje. Iedereen laat zijn kletsnatte regenjassen drogen. Effen later doet Theo voor de eerste keer zijn regenpak aan. Het zit goed… Iets verder zien we het kerkje van Liverdun-Haut liggen en voor we het goed beseffen zitten we in Liverdun. De route gaat dwars door dit versterkt stadje en brengt ons bij een brug waarna we een steil klimmende weg volgen. In het bos dat daarop volgt is het weer opletten geblazen. Vele wegen die mekaar kruisen en veel modder. Regen en wind zijn vandaag bijna de ganse dag ons deel geweest. De afdaling naar Custines is voor velen een aanslag op onze vermoeide knieën. Even later nadat we een drukke verkeersweg gedwarst hebben, zien we Benny staan aan het rond punt in Custines. Snel de schoenen uit en richting Girsterklaus waar we de laatste keer blijven overnachten en eigenlijk al terug starten aan de voorbereiding van volgend jaar… We hebben de klimmende veldweg vanuit Custines al zien liggen. Onderweg krijgen we nog slecht nieuws te verwerken, de schoonvader van Theo is overleden. De stemming is bedrukt en Theo wordt diezelfde avond nog door vrienden opgehaald in Girsterklaus.