2010: Villers-Le-Lac - Chapelle-des-Bois

Datum:	12-13-14-15 en 16 mei 2010
Gebruikte gids:	"La grande traversée du Jura"
Totaal aantal km:	112 km
Slaapplaats:	Gîte La Randonée M et Mme BRACHOTTE 102, Grande Rue 25300 Les Fourgs

Villers-les-Lac - Vieux Châteleu (12-05-2010) 16 km, 5h 15m

Deze morgen om 04 uur vertrokken in Helchteren. Dit jaar hebben we onze vertrektijd moeten aanpassen. Normaal vertrekken we altijd op dinsdag, doch Jos was dit jaar belet omwille van een studie uitstap met school in Brugge. Het was toch effen wennen, zo vroeg uit bed voor een lange rit van ongeveer een 8 uur naar Villers-les-Lac. Net zoals vorig jaar verkiezen we om over Saarbrucken naar onze vertrekplaats te rijden. We kennen de weg en het is een vrij rustige route. Dit is echter zonder onze GPS gerekend. Midden in het stadscenrum van Saarbrucken laat hij ons in de steek. Het gevolg is dat we een verkeerde afslag nemen en moeten stoppen op een parking om onze weg terug te zoeken op de kaart. Van deze gedwongen stop maken we gebruik om onze boterhammen op te eten. De goede tas koffie van Peter zorgt voor de rest. Luc houdt ook zijn eerste stop… fruitsap kan wonderen doen… Ons vertrekschema komt echter niet in het gedrang en even later vertrekken we weer. De rit valt voor de rest mee. Onderweg wordt er nog wat geëxperimenteerd met de video… Het is telkens weer prachtig om de commentaar te horen als we langs de crêtes van de Vogezen rijden. Rond 12.00 uur stoppen we op de parking van de marchée, onze eindplaats van vorig jaar en tegenover het terras waar we geëindigd zijn. Effen paniek als het begint te regenen. Onder het afdak van de parking kunnen we op ons gemak eten aan de tafel (nieuw dit jaar) van Peter. Handige harrie zoals hij is, heeft hij de remork hier en daar nog wat aangepast. Nieuw is ook de wandel-GPS, die we dit jaar eens willen uitproberen. Het is altijd mooi om op het eind van de dag de route nog eens te overlopen. Om 13.00 uur is het opgeklaard en we vertrekken dan ook om een wandeling van ongeveer 05 uur. We genieten nog even van de Rue Foef Mauve… om vervolgens te beginnen met onze eerst klim van dit jaar. Van Villers-les-Lac (758m) naar Le Prélot (1003 m). Via de brug over de Doubs en iets verder via het plaatselijke stadion met aansluitend een stijgende verharde weg in de richting van een uitzichtpunt. Een klein weggetje brengt ons tot in het gehuchtje Le Prélot. Aan de boerderij Gradoz Dessus, het is opletten geblazen met al die koeienvlaaien, slaan we rechtsaf achter een haag om vervolgens via een stijgend pad in een weide aan te komen. Aan de rand van het bos dalen we langs een omheining af tot aan een gîte in Sur la Roche (1160 m), een paar huizen groot. Aan de laatste huizen nemen we een graspad doorheen een weide en even later bereiken we via een sterk stijgend bospad, het is zweten geblazen, de grens met Zwitserland. We volgen deze crête tot Le Petit Gardot. Het is prachtig wandelen op dit met witte kalkstenen afgebakende bospad. De grensstenen en hier en daar een éénzame slak… vergezellen ons. We volgen de grens die even verder overgaat in een verharde weg. We bewonderen rechts van de weg een paar prachtige houten boerderijen en links van de weg tonen de witte kalkstenen nog steeds de grens met Zwitserland. Het is prachtig wandelen met een mooi uitzicht op de groene weiden met koeien in Zwitserland. Voor het eerst horen we hier de typische koeienbellen…Op de parking in Le Gardot (1102 m) staat Peter ons op te wachten. In de schaduw of moeten we zeggen in volle wind nabij een chalet drinken we een tas koffie of soep met een boterham. We koelen snel af in de ijzige wind. Wat een verschil met vorig jaar! Al snel zetten we onze route van vandaag verder. Via twee boerderijen, Les Feuves en Meix Lagor, komen we terug op een verharde weg om even later na een oud houten huisje rechtsaf een weide in te slaan. Het pad is sterk stijgend tot aan de steile wand met onder in de verte Derrière-Le- Mont. Aan het kruisbeeld nabij Le Vion Billard (1110 m) stoppen we even om een fotoshoot te doen. Vervolgens dalen we af naar het kapelletje van les Cernoniers om direct via een stijgend bosweg te klimmen tot de boerderij van Vieux-Châteleu (1201 m), eindpunt van vandaag. Ondertussen is de mist serieus opgekomen en het is toch wel afgekoeld tot rond het vriespunt. Het zal aan de hoogte liggen waarschijnlijk. We zijn blij dat we snel de auto kunnen instappen. Het is ongeveer 45 min rijden tot we in Les Fourges zijn. Onze gîte ligt in de schaduw van la Chapelle du Tourillot. Ook dit jaar hebben we de tijd genomen om een stragisch gelegen gîte te zoeken, zodat onze verplaatsingen 's morgens en 's avonds meevallen. Ruime gîte met voldoende kamers en douches, toch wel een must in deze omstandigheden. Met een biertje kaarten we nog even na aan tafel. De moppen zijn niet veraf… Was het nu zeven plus één of zes plus twee… Zelfs onze video moest snel zijn om alles op beeld vast te leggen. Het lekkere eten (stoofvlees, groenten en aardappelen) van onze keukenpiet Peter en de douche (opletten voor de condens…) achteraf doen elk jaar wonderen. Nadat de voeten zijn verzorgd en de kamerverdeling een feit is, zoekt iedereen zijn bed op. Op tijd slapen kan wonderen doen…

Vieux-Châteleu - Frambourg (13-05-2010) 33 km, 10h

Vandaag vroeg op. De afwasmachine heeft ervoor gezorgd dat alles terug netjes is voor het ontbijt… Het ontbijt is zoals altijd heerlijk. Voor het vertrek worden de rugzakken nog eens nagekeken, kwestie van niks te vergeten… Het weer voorspelt niet veel goeds, het is grauw, mistig en koud. En met een lange dagtocht voor de boeg schrikt dit toch wel af. Net zoals gisterenavond is het op le Vieux-Châteleu (1201 m) mistig en regenachtig. Een regenjas en pet is een must in de koude weer… Iets voorbij de schuur en net voor de Mont Châteleu(1302 m) trekken we links de wei in en via een "bruggetje over de draad". We volgen we een klein beekje. Het is er modderig en het is goed kijken om niet langs de stenen te trappen…Vervolgens wandelen we deels over een asfaltweg en grindpaden tot in le Nid Du Fol. Nadien dalen we af via een wei en vervolgens weer via bospaden klimmen tot in les Cerneux (1020 m). Op het kruispunt in Cerneux stappen we rechtdoor over de grindweg tot in Seignes (1037 m). Er loopt een klein beekje en dit volgen we tot in le Théverot. De woning ligt prachtig verscholen in een dalletje en het is telkens genieten van die mooie plekjes die je onderweg tegenkomt. Achter de woning slaan we links af over het bruggetje en volgen een bospad dat gestaag omhoog klimt… We steken ondertussen de Frans-Zwitserse grens over en dalen terug af tot in een wei. De mist is dichter en dichter geworden en het is opletten geblazen dat we mekaar niet uit het oog verliezen. We verzamelen onder een paal met verschillende richtingwijzers. Volgens de beschrijving moeten we rechts aanhouden in de richting van een aantal grote sparren. Echt wel moeilijk om ons te oriënteren als je niks ziet door de dichte mist. Door het natte gras van de wei zoeken we onze weg naar de rand van het bos, die we blijven volgen tot we even later een sterk stijgend paadje vinden dat ons boven tot bij de crête Côte de Cerf (1200 m) brengt. Het hert is op één van de twee woningen geschilderd. We zitten goed! Via een weide en een bospad komen we evne later Peter tegen. We hadden hem bijna gemist in de dichte mist. De stop komt net op tijd. We zijn nat en verkleumd. Het is zeker niet warmer dan 5 graden en we koelen snel af. Dat is het nadeel van klimmen en dalen. Dit hebben we nog niet meegemaakt tijdens onze jaarlijkse wandelingen. Nog snel een dikke trui of jas aantrekken om het warm te krijgen. Enkel een kampvuur ontbrak nog…zo koud!!! De spagetti en warme koffie doen wonderen. Normaal duurt een stop een 45-tal minuten. Omwille van de afkoeling na onze inspanningen besluiten we iets vroeger door te gaan. We dalen verder af door een weide en vervolgen onze weg langs een beekje tot in Les Alliés (975 m). Langs het beekje hebben we nog vol bewondering… gekeken naar twee of waren het drie slakken… Aan het kruispunt slaan we links af om even later terug links een weg te nemen . We passeren twee boerderijen, boerderij des Bonjours en boerderij les Barillettes (991 m). Boven nemen we bijna de verkeerde route. Het is Theo die ons terug op de juiste weg zet. Vandaag is het boerderijendag met ronkende namen als Le Moulin Maréchal, ferme des Moines, ferme des Quilettes. De koeien zijn ook nooit ver weg…Na de laatste boerderij komen we via een stijgend bospad uit op de weg naar les Entreportes (887 m). De mist is bij het dalen langzaam opgetrokken en bij "les Dames d'Entreportes", een rotsmassa die een aantal dames moet voorstellen, stoppen we even. We maken even tijd voor een sigaretje en zoeken de dames in de rotspartij…Via een asfaltweg zetten we onze weg verder. Na een bruggetje nemen we een sterk stijgend bospad dat ons tot de Côte 1086 (1266 m) moet brengen… Het is zwoegen en zweten geblazen om deze hoogte te bereiken. Nooit meegemaakt! De modder, veroorzaakt door de zware bostractoren maakt het er niet gemakkelijker op… Het is zoeken om een doorgang te vinden, dan is links, dan is rechts. Het is echt ploeteren… Peter zit ons boven uit te lachen. We hadden beter zoals hij iets verder de asfaltweg genomen… Tijdens de stop worden de modderschoenen en modderbroeken op foto en video vastgelegd… De tas koffie en soep smaken echter. Vermits we voorliggen op ons schema besluiten we door te stappen tot in Frambourg. Via een stijgend bospad bereiken we al snel een weg die ons naar de boerderij van Jeantets (1170 m) brengt. De weg doorheen de weiden vol met koeien en paarden is een prachtig stukje natuur. Het geeft de complexe harmonie weer tussen sparrenbossen, alpenweiden en stukjes voorbossen. Prachtig en typische voor de route van vandaag. Op de kruising van Jeantets nemen we de richting naar het fort du Larmont Inférieur (1071 m) met aan de overkant le Châteaux du Joux. Onderweg in de sappige weiden de modder met nat gras verwijderen op schoenen en broek en verder… Luc en Roger bleven wat achter en probeerden de weg af te snijden… Onderweg komen we nog een uitgebreide groep jongeren tegen die op uitstap met school waren. Op het fort worden nog wat foto's genomen om nadien via een oud met stenen bezaaid weggetje de afdaling naar Frambourg (870 m) te doen. De weg loopt tussen de met korstmos bezaaide bomen, een mooi zicht. Hier en daar komen we een schaap tegen. Waar hebben we dat nog meegemaakt…Peter is iets later… Snel naar de gîte om bij een pintje bij te komen. Na het lekkere avondeten, een worstenassortiment met aardappelen en groenten, werd de toch wel zware tocht van vandaag nog eens overgedaan met een glaasje streekwijn. De traditie moet moet zijn recht hebben, weet je wel…Al bij al toch wel een zware wandeldag. De mist, regen en koude spelen ons toch wel wat parten.

Frambourg - Les Granges Raguin (14-05-2010) 32 km, 8h

Deze morgen was iedereen op tijd op. Rustig ontbijt. Het weer ziet er iets beter uit dan gisteren. De mist is opgetrokken en we zien de kapel, Le Tourillot, boven op de berg liggen. Dominiek heeft met zijn kaartkennis ervoor gezorgd dat we onze eerste stop van vandaag in de gîte hebben. Dit is één van de redenen waarom we in de voorbereiding zoveel tijd besteden aan het zoeken van een strategisch gelegen gîte. Altijd interessant om een stop te hebben in onze gîte. Bij slecht weer is er altijd de mogelijkheid om iets droogs aan te trekken. Bijkomend is het voor Peter gemakkelijker om het eten voor te bereiden. Rond acht uur vertrekken we op de parking van le Frambourg (870 m). Na de afdaling van gisteren weten we dat er weer een klim volgt. We wandelen Frambourg uit en al snel zitten we terug in de natuur. Een keienweg tussen de weiden gelegen brengt ons tot bij een smal bospaadje. Het is al snel zweten geblazen…Boven in het bos steken we een asfaltweg over en wandelen we door het gehuchtje, Montpetot (995 m). Het kapelletje laten we rechts van ons liggen en volgen de route doorheen een weiland. Een smal paadje gevolgd door een nog smaller paadje langs een wei brengt ons terug in een bos waar we een aantal grotere boswegen volgen. Ieder volgt zijn eigen tempo en al snel wandelen we in verspreide slagorde. Luc voorop, gevolgd door Jos en de rest er achteraan. Boven op Le Roche Sarrasine (1175 m) zien we in de verte Luc die al aan de afdaling begonnen is. Jos doet nog een poging om bij Luc te geraken…De rest neemt even de tijd om te genieten van het uitzicht en de oriëntatietafel te bezichtigen. Mooi panorama, maar zeker niet het laatste vandaag… Bij de afdaling pikken we Jos op die op een andere plaats zat te wachten. We dachten dat hij Luc aan het volgen was… Luc is nergens meer te bespeuren… Aan zijn tempo zit hij waarschijnlijk al bij Peter in de gîte… De afdaling slingert zich door de weilanden. In de verte zien we Les Fourges (1080 m) al liggen. Aan het kruis op de hoofdweg moeten we naar rechts maar we besluiten om de weg te volgen tot aan onze gîte. Peter heeft spek en eieren gemaakt. Toch gemakkelijk om gewoon aan de tafel aan te schuiven. Tijdens het eten besluiten we om vanuit de gîte rechtstreeks naar de kapel , Le Tourillot (1097 m), te wandelen. De route passeert toch langs het kapelletje. De klim is steil en de schapen in de wei kijken verwonderd op. We dalen af via een lager gelegen zandweg die eindigt bij een andere wei ter hoogte van een aantal oude waterbekkens aan onze rechterkant. Hier hebben we wat problemen om de de juiste route te vinden. De bewegwijzering zegt links en volgens de kaart moeten we in zuidwestelijke richting wandelen. We besluiten de kaart te volgen. Het is wat zoeken naar de juiste richting…We genieten van het typische landschap van de Jura, weiden afgewisseld met stroken bos. Het is iets warmer en het is prachtig wandelen! Net voor een asfaltweg pikken we de route terug op, toch een geruststelling. We dalen verder af tot in "Lake Placid", waar hebben we dat nog gehoord. We stoppen even in de nabijheid van een bushokje onder een aantal grote sparren. Iets verder ligt Les Hôpitaux-vieux (1040 m) De wind is echter koud en we vervolgen al snel onze weg via het biatlon-stadion. Waarschijnlijk zal het hier in de winter een stuk drukker zijn. Rechts volgen we de rand van het bos, eerst over een keienweg, later over een graspaadje. In het bos volgen we terug een keienpad. Iets later stoppen we nog even in de schaduw van gestapeld hout. Nadat we eerst een groep mountainbikers laten voorbijrijden laten we Les hôpitaux-Vieux rechts van ons liggen en bereiken langs een bospad al snel een houten brug. Direct rechts om via een afdaling les Hôpitaux-Neufs (993 m) te bereiken. We hadden in de verte Le Gros Morond (1420 m) al zien liggen, van dichtbij lijkt hij nog hoger… ter hoogte van de skilift vatten we onze klim aan. Bijna 500 meter klimmen voor de boeg. Vermits de afdaling in de zomer vooral gebruikt wordt door mountainbikers, die in de bochten halsbrekende toeren uithalen, is het opletten geblazen tijdens de beklimming. Vooral bij de kruising van beide routes is het gevaarlijk. Tijdens de beklimming staat Peter ons al op te wachten voor onze laatste stop. Net op tijd. Hij heeft in het stadje nog snel een paar vlaaien gekocht. Lekker! Het laatste stuk van de beklimming is steil. Boven op de top, ter hoogte van Chalet du Gros Morond stoppen we even. Op de top is het een drukte van jewelste, de MTB'ers maken immers gebruik van de stoeltjeslift om hun fietsen boven te krijgen. Het is een komen en gaan van roekeloze fietsers. De ijzige wind doet ons al snel besluiten om de afdaling aan te vatten. Maar eerst moeten we nog hoger klimmen tot bij Le Mont d'Or (1461 m). Dit is dan ook het hoogste punt wat we tijdens onze GR-wandeling al meegemaakt hebben. De mist begint ondertussen terug op te komen. We hebben nog net de tijd om op Le Belvédère de Chamois, een steile rotswand, te genieten van het prachtige uitzicht. Het eerste stuk van de afdaling is vol gezaaid met stenen. We volgen de electriciteitsleiding, nuttig als er mist moest zijn. We blijven afdalen. Ter hoogte van La Boissaude steken we de asfaltweg over en vervolgen onze weg doorheen de weiden tot aan de volgende asfaltweg om dan rechts af te wandelen tot aan Les Granges Raguin (1140 m). Peter staat ons al op te wachten. De rest van de vlaai geven we aan een aantal wandelaars die de Grange ook als eindpunt hadden. Snel de auto in en terug naar de gîte. Toch wel zwaar geweest, dat laatste stuk. Traditiegetrouw kaarten we nog wat na bij een biertje… Dat smaakt na al dat water tijdens de dag… Peter heeft zijn best weer gedaan. Biefstuk, aardappelen uit de oven, groenten en een streekwijntje. Lekker!!! Nadien overlopen we de route van morgen. Zoals vorig jaar gaan we waarschijnlijk weer verder eindigen dan oorspronkelijk gepland was. Het is ook voortdurend flirten met 1000 meter hoogte. Toch wel anders wandelen als de voorbije jaren. Vooral de koude en het mistig weer van dit jaar spelen ons soms wel wat parten. Op tijd slapen om fit te zijn voor onze laatste dag.

Les Granges Raguin - Chapelle-des-Bois (15-05-2010) 35 km, 10h

De laatste dag staan we goed op tijd op. De verplaatsing neemt toch wel wat tijd in beslag en we willen onze laatste wandeldag op tijd beëindigen. Het ontbijt gaat vlot en iedereen heeft al snel zijn spullen bijeen gezocht. Op de parking van les Granges Raguin vertrekken we. Het is koud en de wandelpas zit er snel in. Even de hoofdweg volgen om vervolgens links een stijgende zandweg te volgen. Links van ons ligt een mooi valleitje. Ter hoogte van onze eerste chalet, Chalet Corneau, hebben we al prijs. We dachten dat we eergisteren ons deel van de modder voor dit jaar meegemaakt hadden. Bostractors en een bronnetje ter hoogte van de Chalet Corneau(1182 m) zorgt al snel dat we in gespreide slagorde lopen. Ieder zoekt zijn weg tussen het modder en water. Rechtblijven is de boodschap. Toch wel vermoeiend 's morgens vroeg. Iets later duiken we het bos in en volgen een smal bospad. Hier is het ook opletten geblazen op de gladde wortels. We blijven weer op ongeveer 1000 m lopen. Dan is dalen en weer stijgen. De route loopt voornamelijk door bos en weide. In de nabijheid van de Grange Bousson ( 1110 m) nemen we bij een sigaretje even de modderschade op. Valt wel mee. Ondertussen is de mist weer opgekomen en het is even zoeken om de route weer op te pikken. Al snel zijn we in de nabijheid van de Chalet Sapeau Léger(1102 m). Dan is het weer regelmatig zoeken naar de bewegwijzering. Via een asfaltweg en een aantal boswegen nemen we op een kruising, rechts beneden ligt Mouthe, een sterk stijgend pad om nadien af te dalen naar de bron van de Doubs. Blijkbaar een druk bezochte site. Er lopen heel wat mensen rond met de camera in de aanslag… Vooral dagjesmensen, zelfs chinezen…De Doubs komt als een waterval uit de rotsen en gaat even later over in een kabbelende beek. Inderdaad een mooie plek om even bij stil te staan. Niet te geloven dat deze beek overgaat in de grote rivier, waar we vorig jaar langsgewandeld hebben. We volgen de Doubs stroomafwaarts in de richting van Mouthe (938 m). We besluiten echter om niet langs Mouthe te gaan, maar ter hoogte van een brug nemen we liks een zandweg die ons al snel bij Peter brengt. Achter een paar grote houtwallen heeft hij zijn remork uitgeladen. De spagetti is nog aan het koken. We zoeken al snel beschutting achter deze houtwallen. Goed gezien van Peter. Het is er ijzig koud. Niet te verwonderen als we nadien lezen dat dit de koudste streek van Frankrijk is. In de winter kan het hier tot min 40 graden vriezen en het is een bekend skigebied. Iedereen heeft al snel een jas of pull bij aan getrokken. De spagetti doet goed. De koffie blijft niet lang warm bij deze koude… Na het eten wandelen we langs de rand van de bossen van Noirmont. Er wordt snel gewandeld, bijna gelopen om te ontsnappen aan de ijzige wind die door de vallai jaagt. Bij een kruising slaan we rechtsaf en steken een klein beekje, Cul du Bief, over. Iets verder bij een pompstation volgen we de richting naar Petite-Chaux. Net voor een doorgang onder een heuvelrug nemen we een klein pad dat langs een beekje, Le Cébriot, loopt. Het is fijn wandelen en eindelijk uit de wind. Links van ons het beekje en rechts van ons een hoge heuvelrug. Een tweetal kilometer verder dalen we af tot in Chaux-Neuve (985 m). Het is een typisch Frans dorpje, brede weg met tractors langs de weg. Iets verder merken we drie grote ski-schansen op.In de winter zal er hier een andere drukte heersen. Links en rechts van de weg zien we dat het skiseizoen nog niet lang gedaan moet zijn. Dat verklaart wellicht ook de koude en schrale wind die hier door de valleien jaagt. Ter hoogte van de pistes nemen we links een weg, dat snel overgaat in een pad. Het is terug klimmen op de col tot ongeveer 1082 meter om dan terug het bos in te duiken om een mooi bospaadje te volgen. Blij dat we weer uit de wind zijn. Uit het bos gekomen roken we nog een sigaretje vooraleer het laatste stuk van dit jaar te wandelen. Het is terug een zandweg die tussen de weide en de bosrand loopt. Even later terug de bos in op weg naar de refuge du Pré d'Haut (1274 m). Gedurende de jaren valt het al eens voor dat op de laatste dag sommigen alle registers nog eens opentrekken. Het tempo gaat snel de hoogte in. Eerst Jos, dan Luc en de rest. Wie was nu weer het eerste boven…Dan is het rustig wandelen in het bos tot bij de laatste stop van dit jaar. Het is net onder de paal met richtingwijzers, Le Grand Tartet (1150 m). De tien kilometer van Chaux-Neuve tot hier hebben we snel overbrugd…Een tas koffie en wat "koude" perekoppenkal" verder, volgen we de route langs een aantal bospaadjes tot aan de weide van de Ferme de Nondance (1104 m). Langs de boerdeij wandelend komen we terug op een asfaltweg die ons tot La Chapelle-de Bois brengt. Een losliggende tractorband rolt bijna tot bij Miel en Luc die voorop lopen…Aan de lelijke kerk en ter hoogte van het enige hotel slaan we links in om de weg naar La Madone (1113 m), eindplaats van onze route dit jaar. De weg loopt nog doorheen een klein veendal, dat een oud kerkhof voor pestlijders omringt. Een oud ijzeren kruis duidt de plaats aan. In de bergop naar La Madone staat de auto en remork van Peter. Hijzelf is nergens te zien. Van een aantal wandelaars die naar beneden komen horen we dat hij boven bij een boer staat. Samen proberen ze een oplossing te zoeken om een wagen te verplaatsen. Hij staat net voor de ingang van de weide en belemmert het inrijden van de beestenwagen vol koeien. De boer is in alle staten en we stellen voor om de wagen op te tillen en te verplaatsen met ons zevenen… Uiteindelijk besluit hij om de politie te bellen. Vooraleer naar onze gîte te rijden zetten we Jos zijn schoenen en Theo zijn wandelstok nog weg ter hoogte van een beekje. Benieuwd naar volgend jaar… De verplaatsing naar Les Fourges duurt ongeveer een uurtje. In de gîte zorgt de oven voor een aangename warmte… We zijn benieuwd wat Peter in petto heeft voor deze avond… De spare ribs met honing smaken. De bazin brengt nog een flesje wijn langs… Toch mooi. Die avond wordt zoals altijd de route nog eens overgedaan. Gezellig met een glaasje wijn…Dit jaar was het vooral mistig en koud. Het andere uiterste van vorig jaar en wellicht ook een ervaring waar we in de toekomst rekening mee moeten houden. Volgend jaar zitten we in de Alpen en begint het echte zware werk. Wie had dit ooit gedacht toen we in 2001 vertrokken…

Les Fourges - Helchteren (16-05-2010)