GR5 Wandelaars Helchteren

2011: Thonon-les-Bains - Parking Samoëns

Datum: 31 mei - 5 juni 2011
Gebruikte gids: "Du Léman au Mont-Blanc"
Totaal aantal km: 94 km
Slaapplaatsen:
  • Formule 1 Hotel-Bourge en Bresse
  • Gîte Seytroux
    • 614, Les Hauts en Plains Essarts
  • Privé: Faivre Jean
    • 8 bis Place de l'hôtel de Ville
    • 25140 Charquemont

Thonon-Les-Bains - Le Crêt (01-06-2011) 23 km, 6 uur 45 min

Peter stipt om 15.00 uur vertrokken om iedereen op te halen. Nog even wachten tot Jos terug is van school om dan Miel op te pakken op de parking in Lummen. Op deze manier moeten we niet wachten tot Miel terug is van school en winnen we ongeveer een half uur. Deze nacht slapen we in het Formule 1 Hotel in Bourge en Bresse. We rijden deze nacht niet door tot onze gîte in Seytroux, de afstand (830 km) zou te ver zijn. Van de Formule 1 tot in Thonon les Bains (400 m)is ongeveer een 120 km. De nacht is in tegenstelling met één van de vorige jaren goed verlopen. De vorige keer hadden we problemen om één van de kamers open te krijgen. Dit jaar geen problemen. Onderweg een tweetal keren gestopt voor een goei sjat koffie van Peter en even moeten wachten in de file. Iets voor twaalf arriveren we in Bourg en Bresse. Het weer voorspelt echter niet veel goeds. Het stortregent en hagelt bij momenten. 's Morgens vertrekken we in de gietende regen met de auto naar Thonon-les-Bains voor de start van onze vierdaagse wandeling in de Alpen. Het is koud en mistig en het lijkt of het ieder moment kan beginnen stortregenen.Buiten is het bij momenten 2 graden. Iedereen heeft alle regenkledij in de rugzak zitten. Dit jaar is het wat afwachten hoe we de eerste keer de Alpen gaan verteren. Aan regenkledij zal het ons alleszins niet ontbreken… Aan het station van Thonon-les-Bains nemen we rechts de Rue J. Blanchard, en weg zijn we. Vervolgens een klein voetgangersbrugje over de spoorweg tot aan de place de Crête. We vervolgen onze weg via de chemin des Marmottés en de chemin de la Vionnaz. Een nieuwe brug leidt ons over de rondweg van Thonon. We passeren le Carrefour de chemins (490 m) en klimmen via een steil stijgend pad naar l'Ermitage (527 m) om vervolgens aan te komen op een open plek waar we een mooi zicht hebben op Thonon-les-Bains en het meer van Génève, een beeld dat we nog dikwijls gaan terugzien vandaag. Hier vliegen de eerste jassen al uit… Nadien wandelen we via mooie bospaadjes, dikwijls afgeboord door jonge en oude beuken tot in het Forêt de Thonon. We passeren nog een Parcours Sportif dat mooi is aangelegd in het oude beukenbos. Even later bereiken we het kruispunt van le Comte Rouge. Hier stijgen we tot 645 m via een aantal paadjes en langs weiden tot in Armoy. In de schaduw of was het "net" uit de wind van de plaatselijke kerk staat Peter ons op te wachten met een lekkere warme spagetti. Kan smaken, amaai! Jammer genoeg is dit dan ook de enige keer dat hij ons kan bereiken met de auto. Voor de rest zijn we op onszelf aangewezen. Enkel op het einde van onze wandeling kan hij terug bij ons geraken om ons op te pikken. Jos vertelt nog iets over de Armoisiens, de inwoners van Armoy, die vroeger vooral gekend waren omwille van het Romeins wapendepot dat indertijd hier gevestigd was. We nemen nog een broodje mee voor onderweg om nog een korte stop te houden. Langs de kerk naar beneden om nadien terug te stijgen naar het gemeentelijk bos. Aan het kruispuntje van les Jossières voor het plaatselijke kapelletje stoppen we even. Was het nu 831 m of 1831 m… Tijdens de beklimming hebben we het nog over veggie of vaggie gehad… We blijven over een verharde weg klimmen tot aan het kapelletje, een oratoire, op 856 m. In Reyvroz (776 m) wandelen we langs het kerkhof en volgen een sterk dalende weg, spijtig van het gekapte bos, tot in Bioge (536 m). Na een twee uur stappen is het tijd voor ons broodje. We kiezen een oude stenen brug (17de eeuw) uit om rustig ons broodje op te eten. De stroming van de Dranse is sterk en wekt de nieuwsgierigheid van Dominiek en Luc op. Ze besluiten om verderop te gaan kijken waar het water via grote buizen van het hoger gelegen stuwmeer worden afgevoerd. Jammer genoeg belanden twee dikke keien op één of andere manier in Dominiek zijne rugzak… De volgende klim, van 536 m naar 774 m, brengt ons naar la Plantaz. De klim was de moeite…We passeren via een asfaltweg twee kleine gehuchtjes, La Plantaz en Chez les Girards tot in Mérou (820 m) In Mérou dalen we snel af tot aan het brugje over een bergstroom. Tijd voor een foto en wat halsbrekende toeren … Een sterk stijgend bospad brengt ons tot in Le Crêt (882 m). De twee laatste klimmen zullen ons nog lang bij blijven…De berekening van de stijging achteraf brengt ons tot een stijging van 20 % en dit tijdens de laatste twee wandeluren , van toch wel een vermoeiende dag. We maken de schoenen nog zuiver in een oude koeienbak… Even later is Peter daar en brengt ons naar onze gîte in Seytroux. Prachtig gelegen en we genieten van een pintje in de ondertussen opgedaagde avondzon. Mooi moment… Iedereen douchen en daarna aanschuiven voor een rijkelijk gedekte tafel verzorgd door Peter en assistent Luc. Achteraf nog wat nakaarten aan tafel en de nodige telefoontjes naar het thuisfront plegen.

Le Crêt - Chalet de Bise (01-06-2011) 17 km, 7 uur 23 min

Op tijd opgestaan vandaag. Vandaag zien we Peter maar één keer. De eerste stop is getimed rond half elf op de parking, net voor de Tête des Fieux (1772 m). Vandaag staan er verschillende beklimmingen op het programma… Ook de eerste keer dat we maar één stop hebben. Toch even aanpassen en ons terug organiseren. Boterhammen, soep, …vooral de planning die door Dominiek gebeurt is toch wel belangrijk. Alles zal wel meevallen… Ze voorspellen alleszins mooi weer vandaag. Benieuwd? Aan het kapelletje van Le Crêt (882 m) starten we in de mist. Bij de beklimming komen de eerste zweetparels al snel te voorschijn. Eerste verharde weg die al snel overgaat in een bosweg. Bij het uitkomen van de bosweg vervolgen we onze route in de mist. Eerst komen we via een steilere helling Le Petit Chesnay (1336 m), een Alpenchalet, tegen. Nadien in de mist zoeken naar Le Grand Chesnay (1414 m). Even stoppen bij de drinkbak. Jammer van de mist, we zien nergens de voorspelde panorama's waar we zo naar uitgekeken hebben. De dikke mist speelt ons echt wel parten vandaag, zeker om de goede richting te zoeken… Aan het houten kruis iets verderop volgen we een lange darm die de chalet van water voorziet… We belanden in het bos en zoeken onze weg verder langs de darm… Het is ploeteren en klauteren om nadien de stop van Peter te vinden. Hij staat op de parking aan een skilift op de col de Queffaix op 1521 meter. Een plaats op de kaart aanduiden en Peter is er. We moeten roepen om de juiste locatie te vinden… We hadden nog net genoeg adem na de steile beklimming… Het is er koud en tijdens het bord met pasta denken we terug aan de stop van vorig jaar… Koud en kil. Een eenzame wandelaar die van boven komt zegt dat op de toppen de zon schijnt. We verklaren hem zot…Na de chalet met de geiten, linksom en dan op weg naar de Tête des Fieux (1772 m) Onderweg spelen we nog wat in de sneeuw en trekken we een paar foto's om aan te tonen dat het toch wel echt steil omhoog gaat. Het laatste stuk is vooral klauteren tussen de wortels van de bomen. Op een 50-tal meter van de top zitten we plots in de brandende zon. Prachtige beelden…Op een bepaald moment is het zelfs "wandelen op de wolken". De alpencols doemen op uit de mist. Een unieke ervaring!. Op de top van de Tête des Fieux houden we een korte stop. De natte kleding van het klimmen wordt gedroogd en maakt plaats voor de zomerkledij. Wat een verschil van temperatuur met 200 meter lager. De route slingert zich langs de bergkam naar de ruïne van de Chalet Vert en niet naar de top van de pointe van de Pelluaz. Nog iets verder afdalen dan de Chalet Vert en dan even terug klimmen om de crête te bereiken die ons naar de Col de la Case d'Oche op 1850 m. Vervolgens afdalen via een moeilijk pad tussen de lage beplanting om dan even later de twee lacs d'Oche op 1750 m te bereiken. Hier houden we een welverdiende stop met warme soep aan de oevers van de beide meren. Het is genieten geblazen van het mooi weer en het prachtige landschap rondom ons. Echt een natuurlijk deel van de Alpen dat nog niet ontsiert wordt door ski pistes. Na een half uurtje nemen we het stenig en moeilijk pad dat ons naar de col des Portes d'Oche op 1937 m brengt. Prachtig zicht op de lacs d'Oche aan onze linkerzijde en rechts een prachtig zicht op het volgende keteldal waar het lac de Darbon ligt. Aan de top nemen we links het pad. Het is afwisselend stijgen en dalen op dit gevaarlijk pad waar overal puin en sneeuw ligt. We stijgen terug tot de col de Planchamp (1944 m) om nadien onze weg via de bergkam te zoeken naar de col de Bise (1915 m). Hier komt Roger dat de vaststelling dat hij zijn GSM met toch wel een emotionele waarde verloren heeft… Waarschijnlijk bij de picnic aan de lacs d'Oche. Vermits Peter ons opwacht na de afdaling aan de chalet de Bise (1502 m) besluiten Roger en Dominiek terug te gaan en nadien een kortere weg terug te nemen. Uiteindelijk zouden we mekaar dan terug treffen net voor de chalet de Bise. De terugtocht naar de meertjes en nadien een verkeerd pad nemen maakt toch al snel dat beiden een viertal uren langer onderweg zijn dan voorzien. De rest heeft ondertussen een pintje gedronken in afwachting van hun terugkomst. Eerst het verhaal doen en dan samen naar de chalet in Seytroux. Lekker eten en dan de wol onder om te recuperen voor morgen. Er wacht ons immers weeral een dag van klimmen en dalen … Uren wandeltijd : 05 uur op 17 km : gem 3.5 km (Dominiek en Roger : 7,23 uur) Onderweg 9 uur Hoogtemeter = stijgende meters : teveel

Chalets du Bise - Col de Bassachaux (02-06-2011) 22.8 km, 9 uur 45 min

Deze morgen goed op tijd vertrokken in de Chalets de Bise (1502 m). Iedereen fit… en weg zijn we voor onze eerste beklimming naar de Pas de la Bosse op 1915 m. Het hoogste punt vandaag. De beklimming is er één met veel haarspeldbochten en dat zegt genoeg… Achter ons ligt de bergketen van Oche. Stipt half negen vertrekken we voor onze eerste serieuze klim. Het is zweten geblazen. We zijn op 37 minuten boven daar waar het wandelboekje 1 uur zegt. De conditie en recuperatie is blijkbaar goed bij iedereen. Boven op de pas nemen we de tijd om "prentkaarten" te bekijken en foto's te nemen. Kortom genieten van het prachtige landschap. De afdaling zit ook vol haarspeldbochten en leidt ons naar de Chalets de Chevenne op 1217 m. Bij de afdaling nemen we een koeienpaadje in plaats van de route die langs en in het bos afdaalt. We zoeken de lager geleden weg op en dalen af tot bij de Chalets. Bij het brugje stoppen we even om vervolgens naar links de route naar Chapelle d'Abondance (1021 m) te nemen. Het traject van vandaag is vooral klimmen en dalen… Interessant is natuurlijk dat je telkens nieuwe prentkaarten tegen komt. In Abondance is het al redelijk druk. In de winter zal het waarschijnlijk nog veel drukker zijn, het bevindt zich immers in een belangrijk ski gebied. Aan het kruispunt bij het binnenkomen van het stadje nemen we de hoofdweg naar links om vervolgens bij een ijzeren koe naar rechts te gaan. De koe is in ijzer gemaakt…Dus moeilijk te missen… en te melken…Iets verder slaan we af naar links en volgen een veldweg, evenwijdig met de Dranse, die ons al snel bij Peter brengt. Iedereen is nieuwsgierig wat hij vandaag uit zijn hoed gaat toveren. Telkens is het een verrassing voor ons. Vandaag is het pasta met spekjes en kaassaus. Heerlijk!!! Als de soep verdeelt is vertrekken we. Direct weeral een snel stijgend bospaadje. Onderweg komen we een hoge waterval tegen, een mooi beeld tussendoor. Onderweg naar le Chalet de Crottes (1529 m) pikken we Luc nog op. Hij was iets vroeger vertrokken. Aan de <chalet nemen we nog even de tijd om wat energie op te doen. De volgende klim staat immers al te wachten. Aan de chalet slaan we nog een babbeltje met een Frans koppeltje dat vlot Duits met ons begon te praten. Ze hadden Theo bezig gehoord in plat Ellikoms en ze dachten dat we Duitsers waren… De route die onder de hoogspanning doorloopt brengt ons al snel in een mooi keteldal waar op het einde de klim naar de col des Mattes (1930 m) begint. Vooraleer de pas over te steken nemen we nog even tijd om een prachtige foto van Luc in de sneeuw te maken. Aan de overkant hebben we zicht op één van de zoveelste Alpen weien, enkel de koeien ontbreken. We zoeken direct de oude schuur op om een boterham met een lekkere tas soep van Peter te eten. Onder het eten praten we wat bij… over een vijf maal vijf …een blauw T-shirt… Nadeel van klimmen en dalen is natuurlijk dat er onderweg niet zoveel gegrapt en gelachen wordt. Het klimmen en dalen gebeurt immers in verspreide slagorde en op die manier is er natuurlijk niet zoveel tijd om te praten. De afdaling is moeilijk en het is opletten geblazen om op de route te blijven. We hebben geluk dat het prachtig weer is. Bij regenweer zou het een gevaarlijke afdaling geweest zijn. Onderweg nog een foto van een waterval en direct daarna de klim naar de Chalet de l'Etrye (1694 m). Nadien een prachtige klim met veel … haarspeldbochten naar de bergrug van Coincoin (1840 m). Vervolgens een snelle afdaling naar de Chalets van Lenlevay (1754 m). Bij de zoveelste drinkbak nemen we de tijd om ons even te verfrissen en wat water bij te tanken voor de verdere afdaling en onze laatste klim naar de Col de Bassachaux (1778 m). Eindpunt voor vandaag. Nog snel een 120 m klimmen tot bij Peter, weliswaar langs een moerassig gebied waar houten bruggetjes een dankbaar hulpmiddel zijn. Daarna met de auto via een reeks haarspeldbochten naar de gîte. Peter heeft deze avond haring met ajuinsaus gemaakt… lekker! Nadien praten we nog wat na met een glas ricard 51 op ons ondertussen verwarmd terras…

Col de Bassachaux - parking Samoëns (04-06-2011) 23 km, 9 uur 45 min

Vandaag iets later vertrokken. Deze dag hebben we voorzien om de wandeltijd iets korter te houden. We hebben onze eerste stop pas rond 2 uur vandaag. Dit is afhankelijk van de plaatsen waar we wandelen. De route situeert zich op hoog terrein en dit heeft als gevolg dat de stops moeten plaatsvinden op wegen die voor Peter bereikbaar zijn met de wagen. Niet gemakkelijk en dikwijls grote verplaatsingen met de wagen als gevolg. Bijgevolg moeten we 's morgens onze boterhammen maken en sinds dit jaar onze soep meenemen . De weersvoorspelling zit goed, het belooft weerom warm te worden met mogelijk kans op onweer tijdens de avond. Aangekomen op de col de Bassachaux vertrekken we met mooi open weer. De eerste foto's van de dag worden gemaakt. Vandaag gaan we voor de eerste keer over de 2000 meter, iedereen maar vooral Luc kijkt er naar uit… De klim naar de col des Portes des L'Hiver. (2100 meter)begint met een mooie landweg maar gaat al snel over in een stenig pad. Net voor het Lac Vert is het zoeken naar de juiste route. Op de flanken en rondom het meer ligt nog sneeuw. We besluiten de oorspronkelijke route te volgen. Theo besluit om de andere weg te nemen om de nodige foto's en video's te maken als we door de sneeuw aan het ploeteren zijn… Het is puffen geblazen. Op de col klimt Dominiek nog snel 7 meter hoger met de wandel gps om 2100 meter af te tikken. Vanaf deze pas zitten we dan ook in Zwitserland. Een mooie prestatie vinden we zelf. Iets verder op de splitsing is het even zoeken naar de juiste routemaar inde verte zien we de bergpas al liggen. Op hetzelfde moment zien we een arend tussen de flanken van de bergweiden van Champéry zweven. Mooi om te volgen. Jammer dat het uitgebreide gebied ontsiert wordt door de vele skiliften. We besluiten om iets verder in de zon onze eerste stop te houden. Het is ondertussen 11 uur geworden en we hebben nog een aantal serieuze klimmen voor de boeg. Het is prachtig om in de vallei te piknikken. Tijdens de stop kunnen we het niet laten om Leo te laten weerklinken tussen de alpentoppen en te horen of de reclame klopt… en kijk, iets later komt het eerste koppeltje de hoek om …We ontdekken ook voor het eerst de Zwarte Parel van Limburg….Na de stop maken we ons op voor de volgende klim naar de Col de Coux (1920 m). Deze hebben we bij het binnenkomen van de vallei reeds opgemerkt. Vele haarspeldbochten en dan weet je het wel… Vooraleer aan de klim te beginnen passeren we nog verschillende bergchalets zoals chalet Du Pas, chalet La Pisa. Bij de laatste Alpenboerderij La Pierre op 1680 meter slaan we rechtsaf voor de boerderij . Via een alpenwei vertrekken we voor onze volgende klim van bijna 2000 meter. Via de verschillende haarspeldbochten vatten we onze klim aan. Boven aan de pas is het druk. Er zijn verschillende wandelaars actief vandaag en het is indrukwekkend om langs dit rotsmassief te wandelen. Boven zien we de volgende col en bergpas, Col de la Golèse (1662 m) reeds liggen. Eerst de afdaling nog doen naar Peter die "zijn remork heeft opgeslagen" langs de Gîte de Charbonnière op 1350 meter. We wijken af van de route en dalen af naar Peter. Hier en daar komen er nog een paar wandelaars uit het bos… Het doet goed om een warme tas koffie en een lekker bord spaghetti te eten. En dit ondanks de hitte. Weerom een topprestatie van Peter om deze afgelegen gîte te vinden. Ondanks de vele kilometers en al de rest wat hij tussendoor nog doet … Dit jaar heeft hij alleszins de handen vol gehad aan ons. Chapeau! Door het nabijgelegen bos zoeken we nadien onze weg terug naar de route. Na een korte maar vooral nijdige klim(…) bereiken we al snel de route. Door het stijgende pad moeten we maar een korte klim meer doen naar de top van de col de la Golèse (1662 m). Nadien volgt een lange afdaling naar het eindpunt van onze wandeltocht. Vooral een aanslag op onze knieën. Op de parking richting Samoëns pikt Peter ons op. Onderweg naar de gîte stuurt de gps ons langs de Joux de Planes. Vele haarspeldbochten en sterk stijgend voor de renners van de Ronde van Frankrijk! Peter heeft weer een lekkere ovenschotel gemaakt met de overschot van de 15 kg aardappelen die hij gekocht heeft voor ons wandelweekend… nadien is het nog wat napraten bij een glas pastis. Het was goed maar vooral zwaar…