GR5 Wandelaars Helchteren

2012: Chapelle-de-bois - Les Cascades de Hérisson

Datum: 16-17-18-19-20 mei 2012
Gebruikte gids:
  • "Crête des Vosges"
  • "La grande traversée du Jura"
Totaal aantal km: 70 km
Slaapplaatsen:
  • Gîte Le Rosset
    • Ponard Didier
    • 39400 Longchaumois
    • +33 384 60 61 83

Chapelle-de-bois – Les Cressonnières (18 mei 2012) 25 km

Na een lange avond nadenken werd uiteindelijk besloten dat het dit jaar een overgangsjaar zou worden. De voornaamste reden is dat we de volgende jaren toch wel wat hoogteverschillen dienen te overwinnen. We spreken dan over tot 2000 hoogtemeters die we sommige dagen dienen te overwinnen… Het weekend van Onze Heer Hemelvaart valt in dit geval te vroeg omdat er dan nog sneeuw ligt op de Alpentoppen. Vandaar dat we afgesproken hebben om de volgende jaren in de eerste week van juli te gaan stappen. Het risico op sneeuw zal dan alleszins minder zijn, hopen we…

De heenreis naar de gîte in Longchaumois verloopt vlot. Op tijd vertrokken. Geen problemen onderweg en rustig gereden met de nodige stops om de lekkere broodjes bij een tas koffie van Peter op te eten. De gîte is dit jaar eenvoudig, maar zoals dikwijls gezegd,… een goed bed en een douche… en natuurlijk een goede keuken… meer moet dat niet zijn voor ons. Ook al bevindt het zich in een oude koeienstal… Twee jaar geleden hebben we twee wandeldagen laten "rusten" om uit te klaren wat we in de toekomst gingen doen. Dit jaar doen we deze tweedaagse wandeltocht die zich situeert tussen La Chapelle-de-bois en Nyon, aan het Meer van Géneve. Rustig wandelen en genieten is de uitdaging dit jaar. Voor de derde wandeldag hebben we een alternatieve route uitgestippeld in … Een tocht met veel watervallen.

Vandaag is het vooral uitkijken naar de schoenen van Jos en de wandelstok van Theo. Twee jaar geleden zijn we geëindigd aan het beekje, net buiten het dorp en aan de voet van de klim naar het kruis van la Madonne (1113 m). We stoppen in de steile bergop, net na het oude kerkhof van de pestlijders. De wind is er ijskoud, maar toch even de tijd nemen om te zoeken naar de schoenen en de wandelstok. Tevergeefs… De tocht begint direct met een "neige klim". Het kronkelend pad is gevaarlijk, zeker met de aangevroren ijslaag op de wortels. Niet te lang nadenken met wat er bij een uitschuiver zou kunnen gebeuren. Het is direct zweten op deze steile klim om 300 meter hoger te eindigen. Veel haarspeldbochten… en dit zegt genoeg. Bovengekomen op de crête van de Mont Risoux vervolgen we onze weg tot aan het kruis van Rissoux of de Roche Champion (1326 m). Een prachtig uitzicht op het onderliggende dal met een aantal meren. Het bospad kronkelt verder en we passeren in het bos de oude grensstenen tussen Zwitserland en Frankrijk. Het is ondertussen uitgeklaard en de zon begint tevoorschijn te komen. Even verder op het uitzichtpunt van La Roche Bernard (1289 m)genieten we in de zon van het prachtige landschap. In de bocht verlaten we iets later de crête en houden nadien even halt bij een boswachters abri en genieten even van de warme zon vooraleer we de kruising van de Chemin Neuf bereiken. Onderweg zien we een aantal MTB'kers die een uitgezet parcours aan het volgen zijn. Het is ondertussen echt wel warm geworden en het is genieten geblazen. Op één van de vele kruisingen is het wel zoeken geblazen om de plaats te vinden waar we met Peter hebben afgesproken om te eten. Er moet zelfs op de knieën gezeten worden om de juiste kruising te vinden waar we hebben afgesproken. Bij een goed bord pasta wordt er zoals gewoonlijk wat "zotte kal" verkocht. Na het eten komen we iets verder bij la Chalet Rose nog een groep wandelaars tegen die aan het eten zijn. De verschillende kruispunten in het bos maken het niet makkelijk. Het is voortdurend opletten geblazen om de juiste route aan te houden. De kruispuntjes in het bos volgen mekaar snel op en via het kruispunt du Gros Crétet (1250 m) en de kruising van la Combe du Vert dalen we verder af tot in Les Rousses-en-Bas. Hier worden we verrast door Peter met de volgende stop. Een steile afdaling en dan iets verder richting het dorp staat hij met de remork ons op te wachten. Tegenover de stop in de wei lopen paarden met koeienbellen of zijn het nu koeien met paardenbellen… De discussie duurde toch wel even… Een tas soep of tas koffie smaakt altijd… Dat staat alleszins vast. Nadien even zoeken hoe de route loopt om dan klimmend het toeristische stadje Les Rousses te bereiken. Peter heeft al een bezoek gebracht gedaan en er waren nog koopjes te doen na het ski seizoen dat net gedaan was… Een chique jas is zijn deel. Na een klimmetje bereiken we al snel het Fort des Rousses. Een groot verdedigingswerkt dat nu ingericht is als park met klimmuren, touwbruggen… Door een paadje achter de tuinen en doorheen le Bozon klimmen we naar jeugdherberg la Bief de la Chaille (1040 m). Naar rechts de weg volgen om dan even later terug rechts af te dalen via een zandweg, de beek over en terug stijgen via de weiden tot de gîte van la Grenotte om vervolgens verder te klimmen tot aan les Cressonnières (1124 m), de kruising met de D 29. Hier wacht Peter ons op en rijden we via een kronkelende weg met veel(…)bochten tot aan onze gîte. We genieten bij de voorbereiding van het eten nog wat na op ons terras. Tegenover ons ligt een grote weide die steil omhoog loopt. Op de kaart heeft er precies een ski lift gestaan. Op het terrein zelf is er niks van te merken, of toch… Nadien lekker eten met de nodige discussies…

Kruising Les Cressonnières – D29 (19 mei 2012) 23 km

Na het ontbijt nemen we terug de kronkelende weg naar het eindpunt van gisteren. Het is miezerig weer en we wachten even in de auto tot de bui over is. Daarna nemen we de weg naar links tot in het grensdorpje la Cure, de grens met Zwitserland. De verschillende chalets in het stadje hangen vol met koeienbellen. We zijn aan het babbelen en met het slechte weer missen we de afslag. We zijn al een heel eind gevorderd vooraleer de kaart boven gehaald worden om af te checken waar we zitten… Onderweg nog aan het zoeken geweest wat de gaten langs de weg willen betekenen… Totaal verkeerd en er zit niks anders op dan terug naar La Cure te stappen om hier het pad terug te zoeken. Het is op het kruispunt schuin naar rechts en het pad zoeken langs de spoorweg. Even verder aan een pompstation rechts de zandweg nemen en dan door het bos tot een volgende zandweg nar rechts. Nadien rechts een afdaling met in het dal een grote boerderij in het open veld en net voor de boerderij links een paadje volgen tot in de weide. Hier is het een hele tijd wandelen door de weiden in de vallei met links regelmatig stukken bossen en rechts verspreide rotsformaties. In het laatste gedeelte zijn links de weiden afgeboord met stenen muurtjes. Op het einde klimmen we rechts omhoog tot we links verschillende buitenverblijven zien liggen. Het is effen zoeken naar het juiste pad om de route aan te houden. Ondertussen is het beginnen regenen en we stoppen even aan een voetballokaal waar net genoeg afdak is om onder te schuilen. Jammer genoeg kunnen we niet binnen… Als de bui voorbij is gaan we op zoek naar Peter. Iets verder nog een korte maar door de regen gevaarlijk afdaling en we zien Peter langs de weg staan. Hij heeft de paraplu's boven gehaald. Het is nodig! De warme tas koffie en soep doet goed. We koelen snel af in de regen en besluiten in de regen door te stappen naar Sainte-Cergue. Het laatste stukje klimmen om dan vervolgens een lange afdaling te maken naar het Meer van Géneve. Boven in het dorpje zoeken we naar het meer maar het is te regenachtig om dit in diepte te zien liggen. De afdaling gaat langs een oude Romeinse weg vol kasseien tot in Trélex. Ondertussen is het opgeklaard en zien we het meer van Géneve liggen. In Trélex aan het kerkhof net buiten het dorp heeft Peter zijn laatste stop georganiseerd. Het lekker bord spagetti smaakt in het zonnetje. Het is ondertussen echt warm geworden en het is genieten tegen de kerkhofmuur… We volgen even later de zandweg doorheen weilanden en akkers. Het laatste stuk loopt door wijnvelden tot in het centrum van Nyon. Effen zoeken naar Peter en dan genieten van de alpencols aan de overkant van het meer. Deze zijn voor de volgende jaren…Aan de chalet maken we samen nog het avondeten. We hebben wat moeite met onze barbecue… Nadien gezellig keuvelen aan de tafel…

Les Cascades de Hérisson (19 mei 2012) 20 km

Vermits we het laatste stuk van de route tot in Nyon gedaan hebben besluiten we om op de laatste dag in het natuurgebied van de Hérisson te gaan wandelen. Deze rivier ontspringt in Saut Girard en wordt gevoed door de meren van Bonlieu en Ilay. De samensmelting van 2 rivieren hebben ervoor gezorgd dat er een reeks watervallen gevormd zijn. De één al mooier dan de ander. In totaal 31 watervallen waarvan een 7-tal echt wel de moeite zijn. De wandeling duurt ongeveer een 3 uur. Het is er druk. Veel toeristen. Soms smalle paadjes met wachten als gevolg. We trekken vooral foto's van de mooiste watervallen. De spectaculairste waterval is de Eventail, die 65 meter hoog is. Hier eindigt ook de wandeling en bevindt zich ook” la Maison des Cascades”, een audiovisueel en educatief centrum, gebouwd met Europese middelen. Op de parking eten we nog iets. Halverwege de rit naar de gîte stappen we uit en wandelen we terug naar de gîte. Onderweg nog even schuilen voor de regen… Onderweg nog een pad “bijmaken” door iemand zijn achtertuin… Wat treuzelen in de bochten… om te eindigen bij Peter. Bij de voorbereiding van het eten ontstaat er opnieuw discussie of er nu een skipiste is of niet… Dominiek, Jos en Roger willen het zekere voor het zekere en besluiten omhoog te klimmen… Uiteindelijk blijkt alles voorhanden te zijn om in de winter te skiën, zelfs de chalet met inkom staat er nog. De laatste discussie van dit jaar. 's Morgens terug naar Helchteren en de volgende jaren klimmen in de Alpen.