2013: Parking Les Allamands - Notre dame de la Gorge

Datum:	29-30 juni 01-02-03-04 juli 2013
Gebruikte gidsen:	"Du Léman au Mont Blanc"
Totaal aantal km:	81,8 km
Slaapplaatsen:	Salvagny Gîte Les salamanes Sixt-fer-à-Cheval +33 614 20 34 20 Les Houches Chalet Nan'nande Route de la Griaz

Parking Les Allamands (1028 m) - Le Lignon (1164 m)

Totaal 16,5 km gewandeld met een gemiddelde van 4,4 km/u met 700 hoogtemeters. 3u40 effectief gewandeld (30 juni 2013)

Dit jaar vervolgen we onze route door de Alpen. Jammer genoeg moeten we Luc missen omwille van begrijpbare omstandigheden. Jammer! Gisterenmorgen om zes uur vertrokken in Helchteren. Onze verplaatsing bedraagt ondertussen al een ganse reisdag. Vertrokken in de regen en aangekomen in de regen. Niet echt last gehad van de eerste vakantiedag op de snelweg. 875 km met de huurauto van Albert van Peer in 10 uren met de nodige commentaren onderweg…De gîte in Salvagny valt goed mee. Ruime zitkamer, goed uitgeruste keuken …Peter zal zijn hart kunnen ophalen. En ze hebben net inrit geasfalteerd voor ons... ’s Morgens rustig ontbeten. Peter brengt ons met de wagen tot op de parking net boven les Allamands waar we twee jaar geleden zijn geëindigd. Even onze weg moeten zoeken... Vandaag is het een rustige maar soms toch wel pittige instapdag… zoals zal blijken. Het eerste stuk is vooral afdalen tot in Samoëns. We dalen af via de Route de Allemands en route des Moulins. Jos doet in het begin nog een spagiaatje, evenwel zonder erg…Sommige stukken over de asfaltweg, andere via bospaadjes parallel met de asfaltweg. Fijn wandelen en terug wat gewoon worden aan het terrein. Het wordt de volgende dagen wel wat erger… Vooral de hoogtemeters. In het gehuchtje les Moulins ter hoogte van Samoëns zoeken we de route waar de bergbeek le Clévieux samenloopt met de Giffre. We volgen de Giffre stroomopwaarts via een mooi maar gevaarlijk en glad paadje. Het is opletten geblazen… Iets verder ter hoogte van een kapelletje steken we de Giffre over via le Pont-Perret (726 m) en klimmen we via een asfaltweg tot aan het gehuchtje les Faix. We klimmen verder via de zandweg tot aan le passerelle sur le Giffre. Deze steken we niet over maar nemen we rechts het pad naar les gorges. Adembenemende kloof. Het is zwoegen met onderweg een aantal ladders die het klimwerk af maken… Al zwetend genieten… Boven nemen we rechtsaf een slingerend pad onder de beuken en berken. Een gevaarlijke en moeilijke afdaling volgt. Theo doet nog een uitschuivertje onderweg, gelukkig zonder gevolgen… Nadien verder afdalen via een schapenweide tot aan de pont des Nantes (768 m). We stappen nog een kwartiertje verder en maken een korte omweg naar onze gîte. Peter heeft voor de eerste stop spek en eieren gemaakt in onze gîte. Het is de tweede keer op onze wandeltochten dat we hiervan gebruik maken. We profiteren hiervan om ons wat op te frissen en de short aan te doen. De route gaat verder richting le pont de Sales (850 m). Peter gaat een stuk met ons mee. We maken terug een omweggetje om de drukte van de tweedaagse trial die doorgaat in het tussenstuk. Grote drukte met veel auto’s en parkeerproblemen tot gevolg. Gelukkig is de parkeerruimte voor de gîte net geasfalteerd… We hebben geluk met onze auto… De klim is rustig tot le pont de Sales. Nadien is het serieus stijgen via een aantal bospaadjes. Het is zweten geblazen tot aan de cascade du Rouget (959 m). Het is er druk. Het is zondag en de Fransen maken gebruik van het mooie weer om een uitstap te maken. We genieten even en vervolgen onze weg, ieder op zijn eigen tempo, via een aantal sterk stijgende bospaadjes die de asfaltweg afsnijden tot aan le Lignon (1180 m). Onderweg komen we nog 2 Belgen tegen die vertrokken zijn vanaf le Brévent. We zijn nieuwsgierig of we morgen de col kunnen over geraken. Het is moeilijk maar haalbaar volgens hen. We zijn gerustgesteld… Vandaag kunnen we niet verder dan le Lignon. Dit is de laatste plek waar Peter ons kan komen ophalen met de auto. We profiteren om op het terras in afwachting van Peter een twee “six bières à chéval” te drinken. Lang geleden dat we nog eens hebben kunnen stoppen aan een caféétje. Iedereen is toch wel benieuwd naar morgen. Alles wordt afgewogen …Nadien is het nog wat nagenieten op ons terras. Peter moet onze buren nog even helpen… Eén van de wandelaars heeft een spierverrekking… Geen probleem voor onze doorgewinterd verpleger…Seffens eten en nadien onze boterhammen voor morgen maken. Het gaat een zware dag worden!

Le Lignon (1164m) – Col de Brévent (2368 m) – Planpraz (2000m)

Totaal 23 km gewandeld met een gemiddelde van 3,3 km/u met 2062 hoogtemeters. 7 uur effectief gewandeld (11 uur onderweg 01-07-2013)

Vandaag opgestaan om 04 uur, jawel 04 uur… Vandaag willen we geschiedenis schrijven… tenminste als de weersomstandigheden ons geen parten spelen… Verslag volgt verder… Het was nog donker toen we opstonden. Ontbijten. Alles inpakken voor onderweg. Gisterenavond zijn we gaan slapen om 10 00 uur nadat we eerst nog boterhammen met eikes en spek gemaakt. Peter had ook nog soep gemaakt voor onderweg. Dit was dan ook de eerste dag dat we Peter niet zouden zien voor onze traditionele stop onderweg. Vandaar deze voorbereiding. In de donker oprijden naar Le Lignon. Bovengekomen nog een laatste peptalk en vertrokken zijn we. Het eerste stuk is toch wel indrukwekkend, puur natuur, prachtige rotsformaties, de zon die tevoorschijn komt. Mooi plaatje… Voor ons is het vooral afzien… Na ongeveer een uur bereiken we de waterval van la Pleureuse (959 m). Effen tijd nemen om bij te babbelen. We stappen immers voortdurend achter mekaar, ieder op zijn eigen tempo, in verspreide slagorde… Iets later staan we boven op de top onder de pyloon, het gespreksonderwerp als we op het terras van onze gîte stonden. Een sms’ske naar Peter of hij ons niet zag staan… Nadien verder klauteren tot de volgende pyloon, niet zichtbaar vanuit de gîte. Het zicht was fantastisch, zeker met de opkomende zon. De rotsmassa's kwamen stuk voor stuk in de zon te liggen...Genieten… Iets verder dalen we af naar een eerste alpenweide. We steken de bergstroom van de Anterne (1748 m) over om uit te komen op een volgende alpenweide waar we toch wel verrast zijn door de grote kudde schapen die hier aan het grazen zijn. Iets verder zien we in de vallei de chalets d’Anterne (1808 m) liggen. Mooi vergezicht… Ook de refuge Alfred Wils (1808 m) bevindt zich hier. Het is er rustig en de zitbank ligt in de schaduw. We besluiten om iets verder te klimmen en in de zon onze eerste stop te houden. Prachtig uitzicht… Net als we willen vertrekken komen 2 Australiers de route op. Een gezellige babbel. Later komen we ze terug tegen. Net voor onze eerste ( maar zeker niet de laatste vandaag) sneeuwlaag. We steken ze voorbij en nadien sluiten ze terug bij ons aan als we een bijna verticale “sneeuwladder” moeten nemen om een heuvelrug te beklimmen. Bovengekomen zien we dat het Lac D’Anterne (2060 m) nog bevroren is en dat de route in de verste verte niet te bespeuren is. Ook de pas van de col D’Anterne (2257 m) is niet te zien. Alles onder de sneeuw… Het eerste zoekwerk begint… Onze eerste “sneeuwtocht” begint… De route zoeken door de sneeuw. Zwaar en moeilijk. Bovengekomen zien we in het dal de refuge de Moëde d’Anterne (1996 m) liggen. Een moeilijke afdaling dient zich aan. Theo is inventief en laat zich een bepaald stuk onder af glijden… We hebben ondertussen onze eerste bergmarmotten gezien… De afdaling is echt wel moeilijk en gevaarlijk. Onder aan de chalet horen we van de beheerder van de gîte dat er aan de noordelijke kant van de Brévent nog sneeuw ligt. Hij raadt ons aan om de zuidelijke kant te nemen. Hij ziet wel dat we goed uitgerust zijn en dat het “faisable” is . Hij voorspelt dat we rond 15 00 uur op de top zullen zijn… We drinken onze koffie uit en vertrekken vol goede moed. In het begin terug de route zoeken… De afdaling vlot goed. Mooie omgeving. We passeren de chalets de Moëde en dalen verder af de vallei in. Het is drukkend warm tijdens de afdaling en in de verte zien we de pont d’Arlevé (1597 m). Even pauzeren en een fotooke nemen om nadien de beklimming naar de Brévent aan te vatten. Tijdens de afdaling hebben we de paadjes van de klim al gezien. De eerste klim brengt ons tot aan de chalets d’Arlevé (1865 m). Hier eten we nog iets vooraleer de echte klim naar de Brévent aan te vatten. De klim is soms moeilijk en steekt verschillende bergriviertjes over die het smeltwater afvoeren. Het laatste deel naar de “echte klim” is zwaar en we stellen vast dat het pad soms over de sneeuw gaat. Bij de laatste bocht zijn we toch wel verrast. Geen pad te zien en allemaal sneeuw.. Het overbruggen van de sneeuw naar de top is loodzwaar en gevaarlijk… Dominiek en Miel zetten op goed gevoel het pad naar de top uit…De rest volgt. Halverwege verzamelen we allemaal op een uitstekende rotsblok in de sneeuw. Tijd om nog wat extra krachten op te doen voor het laatste stuk tot op de pas van de col de Brévent (2368 m). Beneden zien we iemand naar boven joggen. Niet te geloven. We stappen al zigzaggend door tot op de col. Af en toe eens diep wegzakkend in de sneeuw... Op de pas van de col zien we aan de overkant de gletsjers van het Mont Blanc massief. In de diepte ligt Chamonix. Rechts van ons ligt het einde van de kabellift naar de Brévent (2526 m). We hadden afgesproken dat Peter ons boven op de Brévent zou zien voor een eerste stop. Hij had speciaal spagetti in grote termossen gemaakt opdat we toch iets warms zouden kunnen eten. De bedoeling was om achteraf nog door te stappen tot les Houches (1008 m)… Een lange afdaling maar haalbaar als de omstandigheden ideaal zouden geweest zijn… We bellen naar Peter om te zeggen dat dit voor volgend jaar zal zijn. We zullen immers niet meer op tijd geraken voor de laatste lift naar onder. Jammer! We besluiten om de afdaling naar Planpraz (2000 m) te doen. Peter staat ons op te wachten. De rit naar les Houches is niet zo ver. Hier hebben we onze tweede gîte gereserveerd. Bij de voorbereiding van het avondeten drinken we nog een duvel op het terras met in de achtergrond het Mont Blanc massief. Prachtig beeld! De leerkrachten van de kleuterschool Klim Op in Helchteren hadden ons via Peter wat Belgische streekbieren bezorgd voor 's avonds. Waarvoor dank!!! Tijdens de barbecue besluiten we om morgen een alternatieve route te wandelen. Op die manier kunnen we iets langer blijven slapen en wat recupereren van de zware en lange dag.

Luswandeling Les Houches

Totaal 19,3 km gewandeld met een gemiddelde van 3,7 km/u met 1442 hoogtemeters. 5 uur effectief gewandeld (8 uur onderweg 02-07-2013)

De derde dag heeft Dominiek een wandeling uitgestippeld met als verste punt les Gorges de la Diosaz. We vertrekken iets later in de gïte en verlaten het dorp via de brug over de rivier. Direct klimmen over asfalt en daarna talloze bospaadjes. We hebben vandaag vooral last van de vliegen en muggen op bepaalde plaatsen. Onderweg mogen we geen gebruik maken van een privéweg...met de nodige commentaren als gevolg. Het is warm en we zijn blij dat het grootste gedeelte zich in de schaduw van de bossen bevindt. Het traject is toch wel zwaar, Vooral korte en steile klimmetjes via asfaltweg en bos. De lange klim naar le Bettey, mooi en zalig onder de beukenbomen, en nadien een korte maar hevige afdaling naar les gorges de la Diosaz. In dit dorpje net voorbij les gorges wacht Peter ons op. We zetten de picnic tafel van een Italiaanse hotdog barak nog even in de schaduw om op ons gemak te eten. Nadien terug via Mautvauthier en les Grosses Pierres naar de parking van Merlet. Daarna een lange en snelle afdaling naar les Houches. Bij le statue Christ Roi houden we nog even halt om dit betonnen standbeeld van voor en vanachter te bezichtigen. Het kijkt uit boven les Houches en we hebben het gisterenavond, mooi verlicht, vanop ons terras zien staan. Daarna nog een lekkere barbecue op het terras met zicht op de Mont Blanc in onze achtertuin.

Les Houches (1008 m) – Notre dame de la Gorge (1170 m)

Totaal 23 km gewandeld met een gemiddelde van 4,4 km/u met 1108 hoogtemeters. 5u30 uur effectief gewandeld (8u15 onderweg 03-07-2013)

We vertrekken vandaag vanaf de Gîte voor onze laatste stapdag. Het vertrek is voorzien om 08 00 uur. Iedereen op tijd aan het ontbijt. Zoals gewoonlijk ontbijten we uitgebreid…Vandaag zeker omdat de weergoden ons niet goed gezind zijn. Het regent immers en bij momenten redelijk hard. Te hard om in te vertrekken. Na een uurtje is het wat opgeklaard en we besluiten dan toch te vertrekken in de regen. Via de hoofdstraat wandelen we naar de gare du téléférique de Bellevue op 993 meter. We nemen direct links een sterk steigend pad via houten balken naar de col de Voza (1653 m). In het begin passeren we een aantal chalets met namen zoals La Tuile (1368 m), La Cagotte (1420 m) en van Terrain (1560 m). De beklimming is steil en het eerste stuk bestaat uit asfalt. In het begin snijdt de route regelmatig de asfaltweg via kleine paadjes. We komen verschillende wandelaars tegen. Iedereen loopt op eigen tempo en snelheid naar boven. Jammer genoeg zit alles in de mist en zien we vandaag geen mooie vergezichten. Onderweg zien we soms Les Houches liggen. De beklimming is zwaarder dan gedacht. Er wordt regelmatig gestopt en iedereen klimt op zijn tempo naar boven, meestal per twee. Bovengekomen wachten we tot iedereen er is en wisselen we van kleding bij een warme koffie. Het is er druk omdat op de top ook het treinstationnetje van de Mont-Blanc vertrekt. De trein komt van Saint-Gervais-le-Fayet en spoort naar le Nid d’Aign . Jammer genoeg zien we de verschillende toppen niet liggen in de mist. Het is een op en afgaan van wandelaars. Dit zijn we niet echt gewoon. Even wachten op Jos... De afdaling gaat over de zuidelijke helling via een brede zandweg en is bij momenten sterk dalend. De knieën zien af.. We stellen vast dat niet alleen wij zweten bij het klimmen… Sommigen zien ons zelf niet voorbij komen…Na de chalet du Fioux (1520 m) stappen we door het gehuchtje le Crozat om nadien een oud dorpje Bionnassay (1314 m) te passeren. Aan het oud kerkje krijgen we nog een dankwoordje van een Engels koppeltje dat we hadden teruggeroepen omdat ze de afslag waren voorbijgelopen. We komen ze onderweg nog een paar keer tegen…Ze trekken nog een foto van ons bij een bruggetje over een bergbeek tijdens de afdaling naar Champel (1201 m). We volgen een tijdlang dan weer stijgend, dan weer dalend deze bergbeek. We verlaten even later de route om te gaan eten bij Peter. Onderweg krijgen we nog de vraag van een aantal dames om uit kijken naar Alain…Deze was blijkbaar verloren gelopen… We komen hem nadien nog een aantal keer tegen…Blijkbaar was hij ondertussen terecht…Bij Peter nemen we de tijd om rustig te eten en wat bij te babbelen… De laatste dagen hebben we veel in verspreide slagorde gewandeld...Weinig mogelijkheden om te babbelen onderweg, het was voortduren klimmen en dalen. Het is altijd opletten geweest om op de route te blijven. Nadien is het terug klimmen en dalen via kleine paadjes door kleine gehuchtjes met prachtige chalets. We volgen ook nog een tijd een bergbeekje. Toch wel een prachtige omgeving om door te wandelen. Ook Twee uurtjes later stappen we nog even bij Peter om een tas koffie of soep te drinken vooraleer onze laatste stuk aan te vatten naar de Notre – Dame de la Gorge (1170 m). Het regent en we zitten op ons gemak in les Contamine-Montjoie op het terras van een oud hotelletje dat gesloten is. Peter heeft nog een taart gehaald om dit vieren. Daarna nog een half uurtje in de regen tot aan Chapelle de Notre Dame de la Gorge. … We weten al waar we volgend jaar gaan starten… direct een steile klim naar la Croix de Bonhomme (2483 m). We sluiten onze wandeltocht nog af bij een “ricaarke”. Op tijd slapen is de boodschap. Morgen hebben we nog een lange terugreis naar Helchteren voor de boeg.

Omwille van omstandigheden géén boerderietocht in 2023