2014: Plan de la Lai - Chapelle Barthélémy (Valleé de la Lenta)

Datum:	28-29-30 juni - 01-02-03 juli 2014
Gebruikte gids:	GR La Vanoise (Parc national de la Vanoise
Totaal aantal km:	78, 70 km
Slaapplaats:	Gîte à la Rosière-montvalezan Eigenaar: Maitre Colette et Jean Marc La Rosière 73700 Montvalezan Tel: 0479 06 80 42 email: colettesport@wanadoo.fr

Plan de la lai (1818 m) – Chapelle de St-Guérin (1600 m) - Vallon de Faron

Totaal: 19,38 km gewandeld met een gemiddelde van 3,9 km/u met 1259 hoogtemeters. 5 uur effectief gewandeld.

Het weer valt niet echt mee deze morgen. Veel regen en het ziet er niet naar uit dat het snel gaat stoppen. Vertrek is voorzien om 09.00 uur op de parking , kort bij Plan de la lai (1818 m). Maar eerst op het gemak ontbijten en bekijken wat we allemaal in onze rugzak moeten voorzien. We kunnen Peter slechts op één stop zien vandaag en dit pas na 2 uur wandelen. De rit naar het vertrek gebeurt via veel (!) haarspeldbochten... We moeten onderweg nog een kudde schapen laten voorgaan. Mooi zicht op deze smallle bergweg...De rugzakken zitten bij vertrek vol en we blijven niet lang talmen in de regen en kou. Iedereen goed voorzien en weg zijn we. De GR5 situeert zich dichtbij het stuwmeer van Roselend, alsof er nog geen water genoeg is... We volgen een brede zandweg, langzaam klimmend naar de refuge de Plan-Mya (1860 m). We stappen nadien, steeds stijgend, dan eens via een breed pad en nadien via kleine paadjes. We passeren later nog een veenachtig dalletje, waar soms een houten vlonderpad overloopt. Via haarspeldbochten stijgen we nog verder tot aan de chalet de la grande-berge (2055 m). Hier nemen we een bocht linksom en dalen tot een aantal houten chalets in het dalletje van Treicol. In één van de houten stallen heeft Peter de stop georganiseerd. We zitten droog en kunnen onze uitrusting wat laten drogen. Het smaakt! Warme koffie en een lekkere boterham ( eens iets anders dan een croque monsieur...). Meer moet dat niet zijn... De stop duurt maar een halfuurke. We koelen al snel af en het wordt killig.We nemen nadien het pad naar de watervallen van de beek Treicol. Na de ruïnes van Presset (2011 m) nemen we de GR5 richting col de Bresson (2469 m) . Het is een breed pad met even later rechts een klein, smal sterk stijgend paadje. Het paadje slingert zich langs een beek met watervalletjes. Het pad komt nadien weer samen met de brede zandweg. Jos en Theo nemen de zandweg en de rest neemt het smal, stijgende pad. Op de kruising komen we terug samen. Goed getimed! Nadien is het terug een klein slingerend paadje dat zich tussen de rotsen een weg baant naar de top. Het is zwaar! Wel mooi met achter ons de houten chalet waar we samen met Peter gegeten hebben. Af en toe is het op de adem trappen... Het laatste stuk is zwoegen en vooral klauteren tussen de rotsen. Met dit regenweer is het pad dikwijls ondergelopen en dat maakt het er niet makkelijker op. Er zijn nog een paar wandelaars die zich niet hebben laten afschrikken door het regenweer. Het laatse gedeelte doet ons terug denken aan de beklimming van de Brévent. Dikwijls is het zoeken naar het pad omdat er nog stukken sneeuw op het pad liggen. Niet zo erg maar toch... Sommigen doen hun stijgijzers aan om vlotter door de sneeuw te klimmen. De les van vorig jaar. herinner je.. Op de col nemen we nog even de tijd om iets te eten vooraleer we afdalen naar de refuge de la Balme (2009 m). We genieten van de omgeving omdat het ondertussen wat opgeklaard is. Iets hoger zien we de refuge de Presset (2514 m) liggen. Deze gîte is gelegen buiten het bereik van de lawines. Ze ligt net tegenover de Pierre Menta. Mooi zicht. We dalen nadien af via een moeilijk stenig pad. Moeilijk begaanbaar en pijnlijk voor de kniën... Nadien even langs de beek de route nemen tot aan de refuge de la Balme ( 2009 m). We wachten tot iedereen er is om nadien verder af te dalen via een breed zandpad langs de beek tot aan Chapelle de st-Guérin. Hier staat Peter ons op te wachten; ondertussen schijnt het zonnetje en het doet goed na deze regenachtige en kille dag. Terug de auto in naar onze gîte. De schoenen en uitusting laten drogen voor morgen...Petatten jassen en champignons snijden voor bij het avondeten. De lekkere goulash smaakte. Ondertussen met één oog naar de voetbal gekeken... Nadien de voorbereiding voor morgen. Hopelijk valt het weer wat beter mee...

Lac de Tignes (2093 m) – Chapelle Barthélémy (1668 m) - Valleé de la Lenta

Totaal: 22,10 km gewandeld met een gemiddelde van 3,9 km/u met 1306 hoogtemeters. 5 uur 45 min effectief gewandeld.

We hebben vandaag onze planning aangepast omwille van de weersvoorspellingen. Vandaag zou het nog meevallen en we willen vermijden dat we zoals gisteren in nat en koud weer terechtkomen. Na het ontbijt op weg naar Lac de Tignes (2093 m). Deze wandeling stond oorspronkelijk als laatste geprogrammeerd. Na onze rit met ontelbare haarspeldbochten komen we rond 09. 00 uur aan op onze vertrekplaats. Het is weer wat gissen wat in de rugzak moet. Voordeel is wel dat we Peter twee keer zien vandaag. Dus we kunnen al wat in de auto laten liggen. Het is koud en een Nederlands koppel bevestigt dat er sneeuw valt op de col du Palet... dat belooft. Al snel vertrekken we en zoeken onze route onder de skipiste. Het is direct klimmen. Het zijn wel mooie paadjes tussen grote rotspartijen. Hier en daar toch wel gevaarlijk. Het is klimmen tot bij de pas de la Tovière (2252 m). We passeren de chalet de la Tovière (2118 m). Er valt wat sneeuw. Van hier is het dalen naar Val D'Isére (1809 m). Het laatste stuk van de afdaling slingert zich langs een bergbeek tot in het dal. Het is opletten geblazen... Onder zien we de zon schijnen en verheugen ons hier al op. Een beetje opwarmen kan geen kwaad. We volgen de route die zich aan de zuidzijde van het dorp loopt. Peter is op de afgesproken plaats aan de voet van de col de L'Iseran. (2764 m). Deze col is de hoogste top van de ganse route tot in Nice. Maar eerst een lekkere croque monsieur eten bij Peter. Het is ondertussen warm geworden. Het eerste stuk van de beklimming is zwaar. Kleine paadjes met veel haarspeldbochten. Het is zweten geblazen... ieder op zijn eigen tempo. Het tweede gedeelte val beter mee. De klimmingen zijn niet zo nijdig. We steken een aantal keer de weg over naar de top. Onderweg zien we veel fietsers, die aan de beklimming bezig zijn. Boven wacht Peter ons op. Hij heeft zich zoveel als mogelijk uit de wind gezet, net achter de chalet. Het is echter van korte duur... Na een korte maar hevige woordwisseling moeten we een andere plaats opzoeken. Jammer. We blijven niet lang. Er is veel wind en we koelen snel af. Net achter de stenen piramide zoeken we onze weg naar de Pont de la Neige (2528 m). Vooraleer we het bruggetje bereiken moeten we eerst de moeilijke afdaling tot een goed einde weten te brengen. Echt wel gevaarlijk. Het rotspaadje is in het begin moeilijk te vinden. Dikwijls ligt het nog in de sneeuw. Uiteindelijk bereiken we het bruggetje en belanden we al snel in de kloof van la Lenta. Een mooie maar soms ook gevaarlijke afdaling. Smalle paadjes wisselen soms af met richelpaadjes. Soms een kabel om u aan vast te houden. Het uitzicht is prachtig... Na een 20tal minuten bereiken we la maison cantonnière van Pied-Montet (2274 m). Iets verder in deze prachtige vallei staat Peter ons op te wachten. De afdaling volgt nog een aantal bergbeken. Mooi wandelen en genieten van de warmte in de vallei. We zitten dan ook niet voor niks in het Nationaal Park van de Vanoise. Dat belooft voor volgend jaar. De terugrit verloopt vlot langs wegen met weeral veel haarspeldbochten. Maar goed dat we een ervaren chauffeur hebben... 's Avonds lekker gegeten. Maar dat is ondertussen de gewoonte geworden.

Refuge-port de Rosuel (1556 m) – Lac de Tignes (2093 m)

Totaal: 15,2 km gewandeld met een gemiddelde van 3.4 km/u met 1118 hoogtemeters. 4 uur 27 min effectief gewandeld.

Iedereen op tijd op om onze derde dag aan te vatten. Roger past vandaag. Hij had al last van een opkomende bronchitis en heeft deze nacht bijna niet geslapen. Hij verkiest wijselijk om vandaag niet mee te stappen en kruipt terug zijn bed in. De rest maakt alles gereed en vertrekt op tijd. Vandaag ook de langste verplaatsing met de auto. De tocht begint aan een prachtige gîte, traditionele materialen verwerkt in een prachtige architectuur met een glooiend grasdak dat overgaat in de berg. Echt wel mooi tegen de achtergrond van de bergen. We laten de weg naar Guarraz links liggen en nemen direct het sterk stijgend pad van de Aliet. Het is echt wel klimmen en zwoegen onderweg. Veel wordt goed gemaakt door de prachtige zichten. Aan de overkant zien we een aantal watervallen die verderop het meer van le Chevril voeden. Mooi panorama! Boven zoeken we onze weg doorheen een elzenbos om even later te kunnen genieten van het dal van Peisey. Nadien nemen we een bruggetje over de verdwenen Porturain. Het riviertje is verdwenen, vandaar de naam les Pertes du Ponturin. Terug klimmen tussen de verspreide rotsen tot aan de chalet de la plagne (2100 m). Iets verder komen we bij de chalet de Mindières (2220 m). Prachtig zicht op de vallei en het meer van la Plagne. We dalen af naar het meer waar we gaat eten. Al snel hebben we 'bezoekers', de begmarmotten hebben ook honger... Wat boterhammen uit de hand geven aan de nieuwsgierige marmotten moet lukken...We klimmen nadien het dal uit langs een riviertje, westelijk van het meer. Nadien wat klauteren en zweten richting refuge col-du-Palet (2550 m). Vanuit de refuge is het nog een kwartiertje hevig klimmen naar de col du Palet, deze ligt iets hoger op 2652 meter. Onderweg afgeweken van de route met het zoeken naar het juiste pad in de sneeuw. Maar goed dat we laatse jaren de wandel GPS van Dominiek bij hebben. Geen probleem om nadien de juiste route terug te vinden. Dan is het dalen langs een mooi pad tussen kraters die ontstaan zijn door het uitslijten van het gips gesteente. Nadien onder de stoeltjesliften van de Gratteleu en de Tichot. Verder dalen tot aan het kruis van Lognan (2330 m) om dan onze weg te zoeken naar het Lac de Tignes (2093 m). langs het meer zien we Peter en Roger zitten op een bank langs het meer. Eerst nog het gras laten afrijden om dan nog een tas koffie met pasta te eten vooraleer we terug rijden naar de gîte om onze Belgische avond in te zetten. Belgie speelt tegen Amerika deze avond. Peter en Roger hebben tijdens de dag een caféétje in Bourg-St-Maurice gevonden waar we straks de match kunnen volgen. Aan de gîte een pintje drinken om nadien biefstuk met friet te eten. De toeters, petten, ..worden bovengehaald. Plezant ! Nadien de Belgische pet op en de match bekijken in Bourg-st-Maurice... De moeite met al die Belgische supporters van gans Belgie...De één al wat plezanter dan de andere... Na de match nog wat verbroederen en terug naar onze gîte.

Chapelle St-Guérin (1600 m) – Refuge-Porte de Rosuel (1556 m)

Totaal: 22 km gewandeld met een gemiddelde van 4 km/u met 1190 hoogtemeters. 2 uur en 15 min effectief gewandeld.

Onze laatse wandeldag. Iedereen terug van de partij. Ontbijt en vertrek naar la Chapelle de Saint-Guérin. Veel mist en veel haarspeldbochten later komen we aan bij de stopplaats van onze eerste dag. Het is miezerig en mistig weer. Regenkledij aan of niet, de keuze blijft altijd moeilijk. Tegenover de weide met grote schapenkooien stappen we het bruggetje over en zoeken iets hogerop de route. Nat en modderig. In het begin vergissen we ons en volgen een koeienspoor... Ter hoogte van de chalets des Fours komen we terug op de route uit en vervolgen we onze weg naar Valezan (1186m). Echt wel een mooi dorpje met oude schilderachtige huizen die trapsgewijs met de helling zijn meegebouwd. De route loopt in dalende lijn wars door het dorp. Prachtig om mee te maken... Aan de overzijde tegen de helling zien we doorheen de mistflarden nog verschillende kleine dorpjes liggen. We dalen langs een beekje nog verder af tot in Bellentre (776 m). Jos en Roger voorop en nadien achterop. Een bocht missen maakt soms toch een verschil... Even later zien we Peter staan aan de Isère. Hij heeft zijn remork geïnstalleerd aan de oever bij een overdekt platform. Droog en uit de wind. Enkel de vislijn ontbrak nog... Lekkere warme koffie en soep smaken bij een bord spagetti. Maar eerst de overschot aan de hond geven...Tijd om van kleren te wisselen voor de volgende klim naar le Moulin. (1264 m). Direct na de brug kiezen we om de steile klim door het bos te nemen. We komen tijdens de zware klim nog een aantal kleine skidorpjes tegen die toch wel doods en verlaten aanvoelen in de zomer. In Montchavin klimmen we via een educatieve route tot onder de stoeltjeslift van de skipiste. We klimmen nadien langs de bosrand nog iets verder om vervolgens te kiezen voor een moeilijke afdaling naar de brug over de Ponturin in le Moulin. Bij de afdaling wordt gewaarschuwd voor de moeilijkheidsgraad maar toch kiezen we voor deze route. Echt wel gevaarlijk maar toch een aanrader omwille van een paar mooie ver- en diepgezichten. Even later stoppen we bij de brug van le Moulin (1264 m). Lekkere soep, zoals alleen Peter dat kan...Wat bijpraten ...Boterham met choco...Wat lachen... Na het eten nemen we direct het bospad op de linkeroever van de Ponturin dat flink stijgt tot aan le pont Romano (1471 m). Hier ligt ook een een goed uitgeruste camping waar het redelijk druk is .We vervolgen onze weg door het bos tot aan het Palais de la Mine, nog opgericht door Napoleon voor de winning van lood op de bijliggende mijnterreinen. Iets verder bereiken we de D87 waar we besluiten om deze te volgen in plaats van de Ponturin over te steken tot in het gehuchtje les Bettières. Het plakbord 'interdit pour les randonneurs' aan de ingang van het dorpje is immers duidelijk. We volgen de D87 tot aan le refuge de Rousuel (1556m) Mooie gîte in een prachtige omgeving. Terug naar onze gîte voor onze laatste avond. 's Anderendaags bij het naar huis gaan hebben we voor de eerste keer autopech gehad op de autostrade, net voor Dijon. Dit is nog een apart verhaal, te ingewikkeld om neer te schrijven... De moeite om het verhaal eens te horen vertellen in alle geuren en kleuren...

Omwille van omstandigheden géén boerderietocht in 2023