2016: Parking La Lavoir - Ceillac

Datum:	20-21-22-23-24-25-26 augustus 2016
Gebruikte gids:	GR 5 La traversée des Alpes: De la maurienne à l’Ubaye par le Briançonnais et le Queyras
Totaal aantal km:	108 km
Slaapplaats:	Châlet de la Montagne Le Rif Claret Hameau de St Blaise 05100 Briançon

Dag 1: Le Lavoir (1902m) – Refuges I Ré Magi (1765m)

Totaal: 10,56 km gewandeld met een gemiddelde van 3,6 km met 600 hoogtemeters, 2u56 effectief gewandeld. 4u38 onderweg.

Dit jaar hebben we besloten om 's nachts te rijden. Op die manier kunnen we dezelfde dag nog een 5-tal uren wandelen en moet Peter niet opnieuw de tunnel van Fréjus nemen. Vrijdagavond om 10.00 uur was Peter paraat. Iedereen ophalen en weg zijn we, een nieuw wandelavontuur tegemoet! Jammer genoeg is dit jaar Theo er omwille van gezondheidsproblemen niet bij. We gaan hem missen... Zaterdagmorgen stipt om 08.00 uur zitten we op het terras van Modane, waar we vorig jaar geëindigd zijn, op ons gemak een koffietje te drinken. Nadat de postbode Miel zijn wandelstok, die hij vorig jaar was vergeten, gebracht heeft besluiten we om door te rijden naar Le Lavoir, vertrekpunt van dit jaar. Op de parking van Le Lavoir is het frisser dan verwacht en het is ondertussen beginnen te regenen. Niet ideaal. Na ons ontbijt op de parking van Le Lavoir is iedereen het er over eens dat we direct vertrekken. Iedereen doet zijn regenkledij aan en weg zijn we voor onze wandelzesdaagse. Direct klimmen... en even later, ter hoogte van de wateropvang La Losa, wandelen we in ons T shirt... Te warm en ondertussen fijn wandelweer. Niet voor lang echter... De regenwolken achtervolgen ons en even later begint het fors te regenen... En jammer genoeg zal het voor de ganse dag zijn... Het is ferm klimmen via kleine bergpaadjes over de hellingen van de Craveroz. Fijn klimmen tot aan de chalets van La Levette en even later die van Replanette. Onderweg nog zoeken achter het juiste pad naar de top... Even later bereiken we onze eerste maar niet de laatste col, La Vallée Etroite op 2434 m. Iets verder moet de Mont Thabor liggen. Jammer genoeg is het zicht erg slecht omwille van mist en regen. Daarna een moeilijke afdaling via een aantal steenpartijen tot in een valleitje met een bergbeekje. Vervolgens het brugje zoeken om over te steken om verder via een aantal rotspartijen af te dalen naar de le Pont de la Fonderie (1897m). Jos maakt hier zijn jaarlijks slippertje maar de schade is beperkt. Voortdurend in de regen lopen is niet plezant... We hadden voorzien om nog ergens onze boterhammen op te eten.... maar onder de aanwezige lariksen was dit niet aangeraden. De regen blijft vallen en we besluiten om door te wandelen tot het eindpunt van vandaag. Even later en ondertussen doorweekt van de regen bereiken we de eerste woning van la Valléé Etroite (1765m) met een aantal refuges. Voor het eerste huis draait de route naar links om nadien een karrespoor te volgen tot aan de refuges. Blij dat we Peter op de parking van het gehuchtje Il Ré Magi zien staan. Alles inladen en snel op weg naar Briancon, de sleutel ophalen... en verder naar onze gite. Eerst nog een rondleiding van een vriendelijke medewerkster, dan installeren en snel de open haard aan om onze wandelkledij te drogen. Lekker eten van Peter, onze jaarlijkse goulash. We praten nog wat na en gaan op tijd naar bed, iedereen heeft immers weinig geslapen tijdens onze rit naar Le Lavoir...

Dag 2: Refuges I Ré Magi (1765m) – Plampinet (1506m)

Totaal: 13,21 km gewandeld met een gemiddelde van 4,8 km met 486 hoogtemeters, 2u46 effectief gewandeld. 4u29 onderweg.

We blijven vandaag iets langer in bed liggen, een beetje recupereren van onze autorit naar Briancon. Rustig ontbijten en even later de verplaatsing naar I Ré Magi, vertrekpunt van vandaag. Op de parking is het druk. Veel Italiaanse families die van het weekend genieten en terplaatse gaan wandelen om daarna iets te eten of te drinken in de aanwezige drank-en eetgelegenheden. Gisteren druilerige regen en vandaag de blakende zon. Even zoeken hoe we moeten gaan, direct klimmen...wat inlopen tot aan een huis... en dan zijn we eindelijk weg. Net voor het begin van de klim worden we nog ingehaald door 2 ruiters die de beklimming met het paard maken. Een mooie en rustige klim met veel haarspeldbochtjes. Het is druk vandaag, veel wandelaars op deze prachtige zondag. Het weer is volledig omgeslaan, en het belooft de volgende dagen warm te maken. Na een uurtje klimmen bereiken we het meer van Chavillon. Het is er druk, veel families die de tocht maken naar het meertje om er te picknikken. Ook weer veel Italianen, de route situeert zich dan ook op de grens tussen beide landen. We maken even tijd om te iets te eten en te genieten van de prachtige omgeving. Even later bereiken we de col des Thures (2194 m). Na een afdaling door een paar alpenweiden bereiken we een gîte met schaapskooi, links bij een splitsing begint de echte afdaling naar Névache waar Peter de stop heeft voorzien. Het is een snelle maar moeilijke afdaling, veel steengruis, wortels en veel haarspeldbochten. We komen verschillende wandelaars tegen die nog naar het meertje gaan om te picnikken en hier en daar iemand die het niet meer ziet zitten en er zich bij neergelegd heeft... We dalen snel af tot aan het le Chalet Forestier les Combes (1750m) om dan vervolgens langs een bergriviertje de brede zandweg te volgen tot in Névache. Effen zoeken naar de stopplaats en wat zotte kal vertellen rond de tafel. Hier is het echt wel genieten van de rust in een prachtig decor. Zoals altijd weet Peter zijn stopplaatsen wel goed te kiezen. Nadien is het verder afdalen, eerst langs de weg nadien door het bos en bij het verlaten van het bos zien we Plampinet (1482m) in het dal van de Clarée liggen. Op de hoek, net tegenover la Chapelle Notre Dame des Grâces in Plampinet, zit Peter zit ons al op te wachten op een terras. Effen nagenieten. De oude fresco’s in het kerkje zijn de moeite waard om te bezichtigen. Nadien terug naar de gîte. Nog even voorraad inslaan in de Carrefour in Briancon om dan rustig verder te genieten van een barbecue op het terras van onze gîte. Peter is druk in de weer om nog soep en ei met spek te maken. Morgen hebben we geen stop en moeten zorgen voor proviand onderweg. Achteraf nog wat napraten en het traject van morgen eens bekijken. Op tijd slapen want morgen wacht nog een zware dag en de zon zal ook weer van de partij zijn.

Dag 3: Plampinet (1506m) – Montgenèvre (1876m)

Totaal: 17,41 km gewandeld met een gemiddelde van 4,1 km met met 1113 hoogtemeters, 4u16 effectief gewandeld. 5u56 onderweg.

Vandaag redelijk vroeg opgestaan om te ontbijten en ons gereed te maken. We hebben nog eens een dag zonder stop van Peter. Gisterenavond heeft Peter nog verse soep gemaakt om mee te nemen, ondertussen een traditie geworden. De korte verplaatsing naar Plampinet doen. We zijn redelijk snel weg, het is er immers maar een 3 graden en echt wel fris. We vertrekken aan de oude kapel. Het is direct klimmen, eigenlijk drie kwart van de dag zal het klimmen zijn... Het eerste gedeelte tot aan de chalets des Acles is een brede zandweg met veel haarspeldbochten. Rustig klimmen en even later zien we de zon achter de alpen uitkomen. Ze nadert snel. Onderweg komen we de bunker van La Cleda tegen. De weg slingert zich langs een diepe kloof aan onze rechterzijde. Aan de kapel van Saint-Roche op 1848 m merken we dat we snel aan het stijgen zijn, Plampinet lag immers op 1482 m. Aan de chalets des Acles (1870m) nemen we even de tijd om onze rugzak aan te spreken.... De chalets liggen in een rustig open valleitje en worden blijkbaar door de herders uit de Provence gebruikt. Mooi gelegen en heel rustig. Na ons kort stopje, in de schaduw van een grote den, nemen we al snel een sterk stijgend bospaadje naar de col de Dormillouse op 2445m. Prachtig landschap! Het bospaadje leidt ons al snel naar een aantal kleine alpenweiden. Boven de boomgrens loopt de route tussen hoge bergen. Het is er prachtig wandelen en de prentkaarten hebben we er gratis bij. Het is de hele tijd geleidelijk stijgen... Aangekomen aan de col de Dormillouse wacht ons nog de klim naar de col de Lauze op 2530 m, het hoogste punt voor dit jaar. Het is een moeilijke en sterk stijgende klim die langs balkonpaadjes gaat tot net voor de top.Het laatste gedeelte kruipt toch in de kleren. Op de top nemen we de tijd om te genieten van het landschap, dit in 360° perspectief. De boterhammen en de tas soep van Peter smaken. We zien een grote kudde schapen die haar weg zoekt naar de sappigste weiden. Mooi om zien... De afdaling is moeilijk in het begin. Het is opletten onderweg met heel wat losse steenslag en rotsen. Ook hier heel wat mensen die genieten van de prachtige omgeving. Vanaf het bos is het geleidelijk dalen. We passeren nog verschillende skipistes. . Nadien is het rustig afdalen naar Montgenevre (1849m). Ook hier is het redelijk druk, veel families maken gebruik van de schaduw van het bos om rustig te wandelen bij dit warm weer. Op één van de parkings wachten we nog even op Peter die even later al aangereden komt. Warm geweest vandaag en iedereen is de zon beu. Snel naar de gite waar we bekomen bij alweer een heerlijk maaltijd van Peter. Ook al een traditie! Onze buur komt een goeiendag zeggen en heeft speciaal voor ons een eigen gebrouwd streekprodukt bij. Echt wel lekker! Nadien leggen we op ons gemak nog een kaartje voor we gaan slapen.

Dag 4: Queyras (1369m) – Ceillac (1693m)

Totaal: 21,85 km gewandeld met een gemiddelde van 4,5 km met met 1121 hoogtemeters, 4u50 effectief gewandeld. 7u20 onderweg.

Deze morgen hebben we de verste verplaatsing voor de boeg vooraleer we kunnen starten met wandelen. Vandaag starten we in de schaduw van het kasteel van Queyras en stappen tot Ceillac, eindpunt van de route dit jaar. We doen vandaag reeds het laatste deel omdat de verplaatsing heen en terug naar de gîte meer dan een uur is. Op deze manier hebben we de laatste avond wat meer ruimte en tijd om op te ruimen. Bij de voorbereiding van de wandeldagen houdt Dominiek ook rekening met de duur (stapuren) en verplaatsingstijd. Alles valt dit jaar mooi in mekaar. Peter gaat zijn eerste stop al na anderhalf uur organiseren. Het ontbijt op de gîte moet dan ook niet veel tijd in beslag nemen. In Queyras is het even zoeken naar de route. Niet erg, op deze manier zijn we al wat ingewandeld (…) vooraleer we het eerste kort klimmetje voor de kiezen krijgen. Eerst nog wat discussiëren over de “deviation” met een Nederlandse en Brusselse wandelaar. We besluiten toch maar de deviation te negeren en nemen het “klinkerpad” naar boven. Het eerste gedeelte is een breed zandpad dat al snel over gaat in een rotsig pad waar het zoeken is naar het meest begaanbare gedeelte. Onderweg worden we nog voorbijgestoken door een “montagnard” die goed weg weet met het steigend pad. Snel gaat het pad over in een klein smal bospad dat nadien een aantal keer de onverharde weg naar la Fontaine Rouge kruist. In één van de bochten staat Peter ons al op te wachten . Hij heeft het gezelschap van onze Nederlandse en Brussels wandelaar die deze morgen een tijdje voor ons vertrokken zijn. Ze waren blij met de uitnodiging van Peter om aan te schuiven voor een goei tas koffie. Er worden wat ervaringen uitgewisseld vooraleer ze weer vertrekken. We zijn er zeker van dat we ze vandaag nog gaan tegenkomen. Vervolgens volgen we verder een smal bospaadje in de bosrand met in het begin een bergriviertje aan onze rechterzijde. Al snel doorkruist het pad verschillende kleine alpenweiden. Onderweg komen nog we nog twee wandelaars tegen die met de bagage op een ezel de afdaling maken in omgekeerde richting. Het is mooi wandelen tot aan la fontaine Rouge (2007m). We stoppen even om iets te drinken en kijken vol verbazing naar een bestelwagen die even later wordt uitgeladen met picnicmateriaal om rustig te genieten van de omgeving... We klimmen voortdurend via kleine paadjes soms in de zon, soms in de schaduw tot aan de Col du Fontantie (2250m). Nadien via kleine balkonpaadjes tot aan de Col du Fromage ( 2301m). Onderweg is het nog opletten geblazen voor een aantal roekeloze MTB'ers. We staan ook nog stil bij een grote witte kalksteenformatie die in een ravijn naar onder duikelt. Echt wel mooi! Op de Col du Fromage puffen we even uit in de schaduw van een boom. Het is er druk. En blijkbaar zijn er heel wat wandelaars die op de top genieten van de prachtige omgeving. Maar goed dat Dominiek zijne “pitser tegen de honden” bij heeft. Ze moesten ons maar eens durven lastig vallen...Ook de Nederlander en Brusselaar liggen uit te rusten onder een boom. De afdaling naar Ceillac (1675m) gebeurt via kleine, smalle paadjes. In sneltreinvaart bereiken we even later Peter die langs de weg zijn stop georganiseerd heeft. Maar goed dat we het zeil nog snel in de camionette hebben gegooid. Vandaag doet ze dienst tegen de brandende zon. Een tas soep en een pasta doen wonderen zoals al zo dikwijls gezegd. Nadien kuieren we door het rustige dorpje om even later het bruggetje te nemen om evenwijdig met de grote weg een smal bospaadje te volgen tot voor bij een aantal campings.Onderweg op een gedeelte van het bospad komen we ook nog een fitometer tegen. Op een 200 meter van le pied du Mélezet, eindpunt voor vandaag, staat Peter ons al op te wachten. Snel terug naar de gîte om Peter te helpen bij de barbecue en rustig te genieten van ons terras.

Dag 5: Chalets des Ayes (1734m) – Château Queyras (1369m)

Totaal: 21,30 km gewandeld met een gemiddelde van 4,2 km met 1029 hoogtemeters, 5u effectief gewandeld. 8u21 onderweg.

's Morgens eerst genieten van de zon die over de bergen klimt met een tas koffie in de hand, een dagelijks ritueel voor iedereen. Quand le soleille dit bonjour aux montagnes...Genieten! Dan allemaal ontbijten en de verplaatsing naar ons volgend vertrekpunt, het gehuchtje les Chalets de Ayes op 1711 m. Hier is het fris en we zijn blij te kunnen vertrekken. Het duurt even vooraleer we onze eerste stop hebben en het eerste gedeelte is klimmen tot de Col des Ayes op 2477m. Dan weet je het wel... In het begin is het sterk stijgend via een smal bospaadje met links een kloof. Nadien is het via kleine bospaadjes klimmen tot aan een riviertje waarna we een brede zandweg volgen die ons tot aan les Chalets de Vers le Col (2163m) brengt. Prachtig verscholen tussen de bergen en uitkijkend op de pas die we moeten nemen, genieten we even van de rust en stilte die er heerst in het dal. We spotten nog wat bergmarmotten en grazende koeien vooraleer we het laatste pad naar de col nemen. Het eerste deel is moeilijk stappen.We verliezen nog wat tijd door te wachten op een aantal MTB'ers die van de col bergaf komen. Het laatste stuk naar de col is iets gemakkelijker. Boven op de col verzamelen we weer om de afdaling naar Brunissard (1746m) te maken. Mooie afdaling met veel haarspeldbochten en losse steenslag. Even een bredere weg volgen om nadien verrast te zijn door een prachtig valleitje dat voor ons opduikt. Nog een kleine afdaling om dan aan te schuiven aan de gedekte tafel van Peter op de parking. We nodigen de wandelaar nog uit die we ontmoet hebben aan de chalets. Hij is onderweg naar familie in Nice en is deze morgen vertrokken in Briancon... Nadien vervolgen we onze weg naar Brunissard. De route gaat over de asfalt verder tot het dorpje om dan de grote weg te volgen tot aan la Chalp op 1685 meter. Een saai stuk en heel warm met de brandende zon boven ons hoofd. We zijn blij dat iets voorbij la Chalp terug een stijgend pad door het bos hebben. Eindelijk terug schaduw. Onderweg nemen we nog even de tijd om bij te drinken en wat “zotte kal” te vertellen. Te moeilijk om weer te geven.... Terug verder naar de tweede stop, net voor het gehuchtje les Maisons (1693 m). Hier heeft Peter zijn tent opgeslagen en kunnen we rustig in de schaduw zitten...en wat bijpraten met de kaart bij de hand... Iedereen kijkt wat op tegen het laatste gedeelte, de zon brandt en het eerste stuk tot aan het Lac de Roue (1854m) is wandelen in volle zon. Onderweg wordt Miel nog bijna uit zijn schoenen gereden door een onvoorzichtige MTB'er. Toch wel een vaststelling dat er weining respect is voor wandelaars door deze waaghalzen op de fiets. Aan het Lac de Roue is het druk. Wandelaars en MTB'ers verzamelen zich op de rustbanken in het bos. Wij houden ook even halt om te bekomen vooraleer we de afdaling naar Château-Queyras (1350m) aanvatten. Rustig dalen tot op een klein plateau in het bos om dan via haarspeldbochten de diepte naar Queyras in te duiken. Moeilijke en gevaarlijke afdaling met veel losliggende stenen, wortels, losse zand... Een aanslag op de knieën. Het laatste gedeelte komt uit op de asfaltweg naar het dorpje. Smal en gevaarlijk met de auto's... Aan de voet van het kasteel wacht Peter op een terrasje. Een fris pintje op het einde smaakt altijd... Terug de auto in, onderweg nog even naar de winkel en nadien nagenieten op ons eigen terras aan de gîte. Een warme maar prachtige dag geweest. Iedereen is uitgeteld.... Nog een lekkere barbecue van Peter en nadien nog wat napraten bij een glaasje wijn... Morgen is het al de laatste dag...

Dag 6: Montgenèvre (1876m) – Chalets des Ayes (1734m)

Totaal: 22,75 km gewandeld met een gemiddelde van 4 km met 786 hoogtemeters, 5u16 effectief gewandeld. 7u49 onderweg.

Het gaat snel, vandaag al onze laatste stapdag. We doen vandaag het gedeelte wat we hebben laten liggen tot de laatste dag, van de parking in Montgenèvre tot Chalets des Ayes. Het belooft een zware dag te worden met warme temperaturen en een loodzware zon. 's Morgens een laatste maal genieten van de opkomende zon op ons privé terras. Daarna ontbijten en op weg naar Montgenèvre. In de omgeving zijn er heel wat wandelaars vroeg op pad. We vervolgen de route op een smal paadje, evenwijdig met de asfaltweg tot in het centrum. Toch wel een bekend skigebied hier. Iets voorbij het centrum steken we de weg over ter hoogte van de kabelbaan om vervolgens het pad te kiezen dat door het bos loopt. Het is aangenaam wandelen in de schaduw van het bos. Het is voortdurend afdalen, dan is een breed zandpad, dan weer een klein paadje. Af en toe wordt de gezonde boslucht verstoord door een stankwolk die onderweg ergens van de riolering komt....In het dal van de Clarée zien we de kleine dorpjes, Les Alberts en la Vachette, liggen Onderweg komen we nog een familie met kinderen tegen die vooruitgetrokken worden sledehonden. Blijkbaar een initiatief dat gesmaakt wordt door de kinderen. Net vooraleer we rechts het smal paadje naar het gehucht, l’Envers -du-Fontenil, willen nemen worden we opgeschrikt door een motorijder. Het is een Duitser(...) die op de kruising van het paadje met de zandweg rechtdoor rijdt naar de Batterie de la Lame. We wandelen door het gehuchtje in de richting van Briançon. Onderweg heeft Peter weer een prachtige locatie gevonden in de schaduw om onze eerste stop te houden. Het doet deugd om eens effen te zitten bij een tas koffie en een boterham. We nemen de tijd om nog effen na te genieten van onze laatste wandeldag. Na de stop zien we al snel Briançon liggen. Via de le Pont d’Asfeld, een oude boogbrug van 1734, over de Durance stappen we het oude stadsgedeelte van Briançon binnen. De moeite om door dit gedeelte te wandelen. Bij het verlaten van de Vauban nemen we links de asfaltweg richting la Schnappe, een groen park dat aan de oever van de Durance ligt. Een sterk dalend smal paadje brengt ons al snel in het park. Daarna de weg naar de Izoard zoeken. We zoeken al snel de schaduw van de huizen op waar dit mogelijk is...Ter hoogte van het kerkje van Pont de Cervières (1229m) moeten we zoeken naar de juiste route.Eerst terug langs een beekje om dan vervolgens sterk stijgend onze weg te zoeken zoals omschreven in het GR boekje. In de open stukken brandt de zon... Onderweg zien we links van ons nog gebouwen liggen. Even later via het gehuchtje Sachas (1240m) komen we op de parking van Villard-Saint-Pancrace. Hier hebben we onze laatste stop van dit wandeljaar. Peter heeft net zoals vorig jaar hotdog gemaakt. En net als vorig jaar is het een warme dag en zitten we rustig te genieten in de schaduw. Het was tijd dat we de stop hadden. Toch wel warm geweest vandaag en er wacht ons nog een laatste klim van 400 hoogtemeters naar Chalets des Ayes (1711m). De volle maag verdwijnt al snel tijdens de klim door het bos, nadat we het kapelletje van St-Laurent gepasseerd zijn. Dit zagen we liggen tegen de bergwand vanop het terras van onze gîte. Onderweg hebben we nog regelmatig een zicht op Briançon in de diepte. De route zoekt zigzaggend zijn weg door het bos van Villard om even later uit te komen op de zandweg naar les Chalets des Ayes. Boven steken we het bergbeekje over om net voor het kapelletje Ste-Elisabeth de weg naar rechts te volgen tot we de parking te bereiken. Peter heeft nog voor een lekker vlaai gezorgd... Nadien terug de kronkelende zandweg naar onder. Nog een laatste barbecue op ons prachtig terras... Morgenvroeg terug naar Helchteren...het doet pijn na zo een prachtige wandelweek.

Omwille van omstandigheden géén boerderietocht in 2023