2018: Bousiéyas - St-Sauveur-sur-Tinée

Datum:	30 juni, 01-02-03-04-05-06-07 juli 2018
Gebruikte gids:	GR 5 La traversée du Mercantour
Totaal aantal km:	91 km
Slaapplaats:	Gîte de Roya Roya

Dag 1 : Bousiéyas (1883m) – St-Etienne-de-Tineé (1144m)

Totaal 18,17 km gewandeld met een gemiddelde van 4 km met 700 hoogtemeters. 4,30 uur effectief gewandeld, 6,10 uur onderweg

Gisteren in de late namiddag aangekomen in Roya. Goede heenreis gehad zonder files. In Barcelonette winkelen in de vertrouwde winkel van vorig jaar. Effe een wereldbekermatch meepikken op een Frans terrasje. Nadien stoppen we aan de gemeentelijke gîte waar we de sleutel moeten ophalen. Het is er druk. De eigenaar is bezig met de avondmaaltijd voor zijn gasten en vraagt of we even kunnen wachten. In afwachting krijgen we een frisse pint. Veel vogelaars die met gesofisticeerd materiaal enkele vogels aan het spotten zijn...Na de maaltijd gaat de eigenaar mee en maakt ons wegwijs in de gîte... Midden tussen de bergen...de prachtige natuur...een mooi terras...barbecue...terreintje voor jeux de boules...het zal weer genieten worden!!! Er wordt nog de nodige tijd uitgetrokken om Theo in de bloemetjes te zetten... Ook dit jaar heeft Dominiek prachtig werk geleverd om de route op te delen in werkbare en haalbare trajecten. Er wordt rekening gehouden met hoogtemeters, duur, organiseren van een stop...Trajecten kunnen afhankelijk van het weer verschoven worden, ...Kortom, de trajecten zijn op maat van iedereen gemaakt... Na het uitgebreid ontbijt is het direct genieten van de mooie omgeving. Het is even rijden via kronkelende wegen vooraleer we Bousiéyas zien liggen aan de voet van de Col de la Bonnette. Langs de weg vinden we bij het begin van de route een parkeerplaats achter 2 bussen. Een groep wandelaars is zich net aan het gereed maken. Als we vertrekken zien we ze een eind voor ons tegen de bosrand wandelen. We starten via een brede grindweg die al snel smaller wordt. Net vooordat we in een kleine kloof een riviertje moeten oversteken halen we de groep wandelaars voor ons in. Op geregelde tijdstippen zien we Bousiéyas aan de overzijde van het dal liggen. Het gehuchtje wordt steeds kleiner... Na een nieuwe doorwaadbare plaats steken we de Tinée over en volgen de route via kleine bospaadjes richting Col de la Colombière op 2237 m. In de aanloop naar de top passeren we links van ons nog een waterpoel met aan de rand een oude herdershut. Hier spotten we ook onze eerste bergmarmot. Onderttussen zitten we boven de boomgrens en de zon brandt hevig, warm vandaag...De weg naar beneden slingert zich via kleine, smalle balkonpaadjes richting St-Dalmas-le-Selvage op 1500 m. Prachtige maar gevaarlijkafdaling, veel haarspeldbochten tussen heuvels en struikgewas, opletten geblazen...zeker op de smalle paadjes met grind. Onderweg passeren we nog een ruïne. Het laatste gedeelte tussen de achtertuinen en een haag is prachtig. Blij dat we terug wat in de schaduw kunnen wandelen, voor de rest van de afdaling altijd in de volle zon gewandeld. Aan de kerk even zoeken waar Peter staat....Net achter het kerkje bij een sport- en speelpleintje heeft Peter zijn stop opgesteld. Net op tijd voor ons...Eten en ondertussen wat bijkomen van de warmte... Na wat bijgepraat te hebben vervolgen we onze weg naar de Col d'Anelle (1739m). We volgen een tijdje de rivier om nadien via smalle paadjes naar de col te klimmen. Boven zien we nog 2 Fransmannen die de weg aan het zoeken zijn. Ze hebben zich in de voorbereiding misrekend met de afstand van de route... Tijdens de afdaling spreken we af dat we ze meenemen naar Roya waar ze kunnen ovenachten in de plaatselijke gîte. De afdaling verloopt snel via kronkelende en stenige bospaadjes tot in St-Etienne-de Tinée ( 1144m). Nog snel wat eten uithalen en een terrasje meenemen in het gezellige dorpje. De fransmannen trakteren... 's Avonds is het gezellig op ons terras waar we allemaal het avondeten voorbereiden. Peter heeft zijn best weeral gedaan... Nadien nog wat gezellig nakeuvelen bij ons 'kampvuurtje'...Hier en daar wat vliegen...maar die horen er ook bij...

Dag 2 : St-Etienne-de-Tinée (1144m) – Roya (gîte-1500m)

Totaal 19 km gewandeld met een gemiddelde van 4 km met 850 hoogtemeters. 4,25 uur effectief gewandeld, 5,45 uur onderweg

Iedere morgen is het genieten met een tas koffie van onze prachtige vallei. Rustig ontbijten, de rugzak gereed maken, de camionette vol laden en vertrekken. Terug via onze kronkelende weg vol haarspeldbochten naar onder. Geen probleem voor Peter, hij weet ondertussen al iedere gevaarlijke bocht liggen... In St-Etienne-de-Tinée verdelen we eerst nog het water want het belooft weer warm te worden...en we zullen het geweten hebben vandaag. In het dorpje is het even zoeken naar 'de route ancienne' naar Nice. Mooi en gezellig dorpje. De asfaltweg is licht dalend tot aan de huidge weg naar Nice. Net voor' le perle des alps' een restaurant nemen we een trapje naar boven. Een steile zandweg omhoog, echt wel steil...De klim gaat snel omhoog via kronkelende en zigzaggende bospaadjes, een blakende zon en dan weet je het wel... Het is bijna 2 uur puffen tot boven op de col de Collet ( 1665m)... Bovengekomen besluiten we om alles wat te laten drogen... iedereen staat nat en er wordt wat bijgedronken. Auron ( 1602m) ligt iets lager dan de top en via brede asfaltwegen dalen we al snel tot in centrum. In het centrum is het rustig zoals in de meeste ski oorden in de zomer. Vanuit het centrum zien we de skipiste van Auron al liggen. Peter heeft hier zijn stop geïnstalleerd. Op een grasveld net onder de kabellift is hij aan het genieten van de afdaling van een aantal jongeren met de MTB. Met de kabellift omhoog en gevolgd door een snelle afdaling met de MTB. Het is even zoeken hoe we er geraken want er zijn een aantal grote wegenwerken bezig. Weerom wat bijkomen en bijpraten na al dat klimmen en dalen. Een boterham met wat streekproduktenen een goei tas soep of koffie doet wonderen. Net bekomen of de volgende klim dient zich al aan. De col de Blainon ligt op 2011 m en gaat via de skipiste en haarspeldbochten omhoog. Eerst even een steile klim door de weiden om dan vervolgens via kleine en smalle bospaadjes met veel wortels naar de top. Een mooie geleidelijke klim, we hadden erger verwacht... De bospaadjes zijn afwisselend klimmen en dalen. Onderweg is het soms opletten voor de snel dalende mountainbikers. Sneller dan verwacht bereiken we de oversteek op de piste die ons naar de echte top leidt. Een mooie klim en fijn om deze in de schaduw te doen. De afdaling is nog mooier... Kleine kronkelende paadjes door prachtig geurende bloemenweiden. Hier en daar staan er kleine stenen gebouwtjes, vroegere herdershutten waarschijnlijk. Fijn wandelen en genieten van de ongerepte natuur. We dalen verder tot aan een gerestaureerde kapel met toren en klok (1795m). Iets verder voorbij de bocht naar rechts zien we een een aantal herders met grote schapenkuddes. We dalen nog verder tot we in de volgende bocht de drinkplaatsen voor de schapen zien. Mooi om zien hoed herders samen met de honden de grote kuddes de weg naar het sappige gras leiden.Ter hoogte van een schapenstal buigen we af naar rechts in plaats van de route verder naar het dal te volgen. We willen immers rechtstreeks naar onze gîte stappen. Op die manier moet Peter geen verplaatsing meer maken. Vanavond is het Belgie-Japan voor de Wereldbeker en Peter kennende is hij druk in de weer om er weer een Belgische avond van te maken. Biefstuk friet hoort hier ook bij.... Het is even zoeken naar het juiste pad dat ons naar onze rustig gelegen gîte brengt... Nadien douchen, eten en voetbal kijken...spannend...

Dag 3 : St-Sauveur-sur-Tinée (496m) – St-Dalmas-Valdeblore (1290m)

Totaal 15 km gewandeld met een gemiddelde van 4 km met 1050 hoogtemeters. 3,30 uur effectief gewandeld, 05 uur onderweg

Deze morgen op tijd vertrokken, het wordt weer warm vandaag. Aan de brug over de Tinée in Saint-Sauveur heeft Peter ons afgezet. Nog wat keuvelen en we vertrekken. Een 500 m verwijderd van de brug gaat de route links van de weg weer flink omhoog. Het eerste stuk is ferm klimmen via een klein zigzaggend paadje tot aan de kapel Saint-Roch (610m). Het paadje gaat eerst over in een 'geribbelde' betonweg om nadien weer een smal pad tussen struikgewas en bos te volgen. Nadien volgt er een brede zandweg, blijkbaar de oeroude weg die vroeger de verbinding tussen Saint-Sauveur en de hoger gelegen bergdorpen. De weg draait nadien nog rondom het ravijn van Roubinastre. Verder op zien we het fort van Rimplas als een adelaarsnest boven de rotsen liggen. We zijn blij dat we even later na de grote bocht in de schaduw kunnen lopen. De zon brandt op deze weg tegen de rotswanden. De weg is op sommige plaatsen effectief uitgehouwen in de rotsen. We genieten onderweg van de mooie vergezichten. De zandweg gaat nadien over in asfaltweg als we Rimplas (1016m) naderen. Een mooi en rustig dorpje. Peter heeft weer heel wat kilometers moeten maken om dit bekend maar moeilijk gelegen dorpje te bereiken...Amaai... Op de parking onder de kerk heeft Peter zijn eerste stop opgezet. Hij heeft weer het rustigste plekje uitgezocht, met zicht op de mooie omgeving. Lekker genieten aan de rijkelijke tafel die Peter voorzien heeft... Wat zeveren en en wat 'kal verkopen' hoort er altijd bij. Maar vooral wat van de zon bekomen in de schaduw van de bomen. Er passeren nog wandelaars... Vanop de omwalling zien we de afdaling al liggen. We moeten immers eerst 200 m dalen om dan vervolgens weer een 500 m te stijgen. In volle zon beginnen we er aan. Eerst via een grindpad tegen een muur ( warm...) om dan via een aantal veldweggetjes en de achtertuintjes van heelwat vakantiehuisjes het valleitje van Gros te bereiken. Het riviertje oversteken om dan weer stevig te klimmen door het bos. Na het bos is het een saai stuk dat meestal over asfaltwegjes gaat. In Bolline staat Peter nog klaar met vers water. In de schaduw van een appartementsgebouw genieten we nog wat van het landschap vooraleer ons laatste gedeelte aan te vatten. De route slingert zich via kleine asfaltwegen langsheen de rand van de dorpjes La Bolline en La Roche tot aan de hoofdweg naar Saint-Dalmas (1290m). Peter staat ons op te wachten aan de lavoir achter de kerk. Veel klimmen en dalen vandaag, in totaal 1050 hoogtemeters met daartussen nog een afdaling van 200 meter. Alles in de camionette en terug naar onze gîte. Onderweg nog even voorraad inslaan in Auron en een ‘half schaap inslaan’ voor op de barbecue... s’Avonds de dag van morgen voorbereiden. We gaan Peter de ganse dag niet zien en moeten onze soep en boterhammen met spek en eieren nog gereed maken. De jaarlijkse gewoonte als we niet de mogelijkheid hebben om onderweg een stop te organiseren. Op tijd het bed in want de volgende dag is het weer klimmen en dalen....

Dag 4 : Roya (1500m) – Parking Vignols (1627)

Totaal 19 km gewandeld met een gemiddelde van 3,2 km met 1300 hoogtemeters. 06 uur effectief gewandeld, 08,10 uur onderweg

Deze morgen goed ontbeten, er wacht ons nog een lange dag. Peter kan ons vandaag niet bereiken en wuift ons uit aan het kerkje van Roya. Vandaag duiken we terug het Nationaal Park van de Mercantour binnen. De route vertrekt aan het kerkje en daalt even af tot aan de rivier. Net voor de rivier hebben we onze eerste echte ontmoeting met 2 patou's...Een geluk dat de schapen niet in de buurt zijn maar ze blijven ons volgen... af en toe eens happend... Iedereen is er niet gerust in... Even verder voor de brug over het riviertje zijn we ze kwijt. Het pad volgt even de rivier om vervolgens zigzaggend door het bos te klimmen. Even later slingert het pad zich langs een bergriviertje, de Marais. Prachtige kloof met mooie rotswanden en verschillende watervallen die uit de overliggende rotsen komen. Aangenaam en rustig pad langs de rotswand. Nadien gaat de route over in een groot dal. In het midden van de vallei zien we een bouwvallige herdershut liggen. De enige plaats waar we wat kunnen schuilen voor de brandende zon. Effen stoppen en iets eten. In de verte zien we de bergpas liggen waar we over moeten. Een babbeltje slaan over ‘ne kleermakersveuring’ of was het ‘ne cache poussière’...’ ne stofjas’... Plezant.!... Even later zien we dat er iemand met de gitaar op de rug nadert... Een ezel en twee herdershonden volgen hem.. Nadien blijkt het de herder te zijn die maanden in de hut zal verblijven. Zijn eerste vraag is of we geen schapen gezien hebben, deze zijn blijkbaar de dag voordien naar boven gebracht...Een babbeltje slaan met de herder hoort erbij...Nadien is het even zoeken naar de route. De markering en het pad zijn in aanloop naar de pas niet altijd duidelijk. We gaan een steil zigzaggend pad op, lastig lopen, hier en daar over rotsen klauteren, op handen en voeten. Het hoort er allemaal bij vandaag... We eindigen boven in een lang gerekt dal met in het midden een klein helder beekje. We besluiten om hier in alle rust te genieten van onze soep en boterhammen vooraleer we het laatste stuk naar de col de Crousette gaan aanvatten. Bij het verlaten van het dal zien we dat het pad verdwenen is in de sneeuw. Dat hebben we nog meegemaakt... Als we het sneeuwveld zijn overgestoken is het zoeken naar het juiste pad. De hele bergwand ligt bezaaid met rotsschilfers en het pad is moeilijk te herkennen. Op handen en voeten over de rotsen naar beneden klauteren om nadien vast te stellen dat het pad toch boven moet liggen...Terug naar boven en voorzichtig via het smalle pad vol schilfers naar boven klimmen...Vermoeiend. Boven op de col de Crousette (2480m) stellen we vast dat we nog een 100 meter het pad naar de Mont Mounier moeten volgen om op de route te blijven. Opletten geblazen veel puin op het pad... We stoppen even aan la Valette op 2587m, het hoogste punt vandaag. Uit de wind nog iets eten en genieten van de omgeving...met hier en daar wat wandelaars...De afdaling gaat over steengruis, schilfers en veel haarspeldbochten naar beneden. Onderweg hebben we nog even de juiste weg moeten zoeken maar de afdaling verloopt geleidelijk en vlot naar beneden. Aan de col des Moulinès (1982m) stoppen we nog even en zijn blij om onze schoenen even uit te doen. De laatste soep en boterhammen moeten er ook aan geloven. We genieten nog even van de prachtige natuur van de Mercantour om nadien verder af te dalen. Het is terug warm beneden en de zon is nog steeds van de partij. Via een snelle afdaling op enkele balkonpaadjes bereiken we al snel het riviertje de Démant. Iets verder verlaten we de route en stappen via een karrenspoor langs de koeienstallingen naar Vignols, een klein gehuchtje met een paar huizen die gerestaureerd worden in de authenthieke stijl van vroeger. In de rotsen is ook een grote grot die uitkijkt op het gehuchtje. Mooie plaats om te verblijven en tot rust te komen. De auto's moeten immers verplicht blijven staan op de nabijgelegen parking. Hier wachten we ook op Peter... De terugweg verloopt via een rotsige zandweg met veel bochten. Onderweg nog eens moeten manouvreren om iemand door te laten...tussen een paar huizen... Amaai, niet om rap te vergeten... Snel terug naar de gîte. Eten maken..., barbecue..., een ricard als degustief...plannen maken voor de toekomst...eens goed lachen..., meer moet dat niet zijn...

Dag 5 : Vignols (1627m) – St-Sauveur-sur-Tinée (496m)

Totaal 19 km gewandeld met een gemiddelde van 3,8 km met 700 hoogtemeters. 05 uur effectief gewandeld, 06,45 uur onderweg

Vandaag onze laatste stapdag van de GR5. Morgen hebben we nog een kleine tour voorzien in de omgeving van onze gîte. We zijn iets later opgestaan en nemen onze tijd om rustig te ontbijten. Terug met de camionette naar Vignols. Op de zandweg naar de parking is het hopen dat we niemand tegenkomen...In het gehuchtje nemen we het pad dat zich door de mooie weide, vol met bloemen en wilde kruiden, slingert. Het pad leidt naar de hoger gelegen route in het dal van de Gourgette (1755m). Het dal van de Combe Maure zien we links van ons liggen, badend in de bloemen. Bij de kruising over het riviertje pikken we rechts de route terug op. In het begin is het pad sterk stijgend, slingerend tussen het water en de rotsen. Mooi plekje. Nadien is het verder over een zigzaggend stenig pad tot boven op de Portes de Longon (1952m). Van hieruit heb je een mooi zicht op het gehuchtje en de twee dalletjes. Nadien is het stappen over het plateau van Longon. Fijn en rustig wandelen langs het riviertje op het plateau. Hier en daar wat koeien.. en wandelaars die blijkbaar uit alle hoeken naar het plateau gewandeld komen. Drukke wandelroute maar ook wel mooie natuur. Aan het uiteinde van het plateau zien we de vacherie de Roure, ook wel de gîte de Longon genoemd. We besluiten om iets verder, net voor het begin van de afdaling, wat te rusten en iets te eten. Er komen heel wat puffende wandelaars voorbij die net de klim vanuit de tegengestelde richting achter de rug hebben...Het eerste stuk is klauteren over de stenen en onze weg naar beneden zoeken... Het is puffen...Even later gaat het stenig pad over in balkonpaadjes die in de rand van het bos langs de rivier lopen. Fijne afdaling maar druk omwille van de tegenliggers die we een hart onder de riem steken door te zeggen dat het niet meer ver is. Onderweg is de route plots afgesloten en worden we verwezen naar een alternatieve route. In het begin snel naar beneden om vervolgens over te gaan in een zompig pad dat ons naar een aantal vervallen woningen leidt. Later terug aansluiten op de route via een aantal balkonpaadjes om nadien de rivier en kloof over te steken. Gevaarlijk gedeelte en het is opletten geblazen. Via het pad tegen de beboste helling komen we nadien de ruïnes van Puge de Selvanière tegen. Niet te geloven dat hier vroeger mensen gewoond hebben. Dan nog even klimmen tot een kleine col, La Barre, op 1373m. Dan de brede zandweg volgen naar beneden met links een mooi zicht op de kloof. Bij het einde van het bos op de parking wacht Peter ons op. Ondertussen is het weer aan het betrekken en Peter heeft ondertussen voor alle zekerheid de tent opgeslagen. Wat zotte kal vertellen bij een tas koffie en soep. De croque monsieurs smaken...Als het harder begint te waaien besluiten we om verder te gaan. Op de asfaltweg naar Roure wandelen we goed door omdat het weer aan het omslaan is. In het rustige dorpje dat tegen de helling gelegen is, moeten we de route zoeken in een wirwar van smalle en kleine straatjes. Net buiten het dorp ter hoogte van het kerkje steken we de asfaltweg over en nemen we een klein paadje tegen de stenen omwalling naar St-Sauveur-sur-Tinée. Een ruige stenige afdaling. Plots begint het te onweren en regenen. Ons eerste onweer in de Alpen...Bliksem, donder, wind, een echt klank-en lichtspel tussen de bergen. Stoppen...regenjas aandoen...cape zoeken...en verder afdalen..;hier en daar een uitschuiver.... De afdaling is ondertussen wel glad en gevaarlijk geworden met de regen. De vele bochten maken het er niet makklijker op. We zijn blij dat we zonder kleerscheuren de brug over de Tinée kunnen stappen. Peter staat iets verder op de parking. Een kwartiertje later is de zon weeral van de partij en drinken we traditioneel een fris pintje (bedankt Peter!) op het einde van jaarlijkse onderneming. Terug naar de gîte en via de ons ondertussen vertrouwde kronkelende weg naar boven. Deze avond is het weer voetbal, Belgie-Brazilie. Prachtige match, om niet snel te vergeten...

Omwille van omstandigheden géén boerderietocht in 2023