2019: St-Dalmas-Valdeblore – Nice

Datum:	17-18-19-20-21-22-23-24-25 augustus 2019
Gebruikte gids:	GR 5 Traversée du Mercantour
Totaal aantal km:	109 km
Slaapplaats:	Châlet de la Montagne Route de Flaut Quartier Véséou 06450 LA BOLLENE VESUBIE

Dit jaar zijn we nog 4 stapdagen verwijderd van ons einddoel, nl. Nice. Vermits onze verplaatsing heen en terug al 2 dagen in beslag neemt hebben we dit jaar gezamenlijk besloten om een driedaagse huttentocht te doen in de Valée des Merveilles in de omgeving van onze gîte in La Bollène de Vésubie in de omgeving van Roquebillier. Deze driedaagse huttentocht is toch ook wel een beetje afscheid nemen van onze GR5...We gaan hem dan ook samen doen.

Driedaagse huttentocht Tour du Grand Capelet in de Vallée des Merveilles (Mercantour)

Dag 1 : Parking du Countet (1690m) – Refuge de Nice (2232m)

Totaal: 8,2 km gewandeld met een gemiddelde van 3,6 km met 585 hoogtemeters. 2,16 uur effectief gewandeld, 3,43 uur onderweg.

Deze morgen iets langer blijven liggen om wat te bekomen van onze verre verplaatsing gisteren. Vandaag vertrekken we om onze driedaagse huttentocht te maken in de Vallée des Merveilles. Iedereen neemt al zijn spullen mee in de rugzak voor deze drie dagen. Maar het belangrijkste feit om niet te zeggen 'uniek' is toch wel dat ook onze Peter meewandelt tijdens deze driedaagse. Op deze manier kan hij ook eens 'proeven' wat we allemaal meemaken op onze dagwandelingen. Anders heeft hij het maar van 'horen vertellen'...Ook Jos heeft zijn duitje bijgedragen...de route in het Nederlands vertaalt ...en natuurlijk met de nodige commentaar voorzien... Mooi! De autorit naar de parking van Countet zullen we niet snel vergeten...kleine wegen...vele haarspeldbochten... Op de parking is het effen zoeken naar een plaats voor onze camionette...Het is er al druk deze morgen. Iedereen gepakt en gezakt en weg zijn we. De zon is ook van de partij. Redelijk warm maar vermits we op 1690 m vertrekken en de Refuge de Nice op 2232 m ligt zal de temperatuur wel geleidelijk dalen. We wandelen in het eerste gedeelte langs de Gordolasque en steken de rivier over via een houten brug. Voortdurend klimmen via de vele kronkelende paadjes en rotspartijen tot aan de waterval van de Estrech. Mooie waterval en prachtig panorama. Nadien is het verder klimmen tot aan 'le Mur des Italiens'. Uit de wind is het warm in volle zon. Een mooi panorama aan beide kanten van deze muur van opeen gestapelde stenen. Hier stoppen we even om iets te eten om vervolgens het pad in de vallei verder te volgen tot we in de verte een grote 'barrage' zien liggen. We spotten nog een paar gemzen die zich te goed doen aan het zout en het sappige gras tegen de stenen wand van de stuwdam. Iets verder komen we aan het Lac de la Fous. Aan de andere kant van het meer zien we rechts onze eerste slaapplaats liggen, de Refuge de Nice (2232m). De route slingert langs het meer tot aan de gîte. Het is eerst nog even de weg zoeken tussen een aantal rotspartijen langs het meer...Dominiek heeft de route iets hoger genomen...We komen gelijk aan en besluiten om eerst nog iets te knabbelen aan de voet van de refuge vooraleer we het laatste klimmetje naar de refuge doen. Een goed plekje zoeken is moeilijk, velen maken gebruik om nog even te genieten van de prachtige omgeving aan het meer... Op het pleintje voor de refuge is het ook al druk. Veel Franse wandelaars, sommigen in groep, sommigen met de ganse familie, sommige alleen. Veel wandelaars houden blijkbaar een 'onderlinge wedstrijd' om als eerste en binnen een snelle tijd van refuge tot refuge te wandelen. We maken voor de eerste kennis met een familie uit Namen, beide ouders en 5 kinderen, die dezelfde route als wij aan het maken zijn. Toch wel een uitdaging met de hele familie. We komen tot de vaststelling dat we eigenlijk 'a-typische wandelaars' zijn. Een pintje drinken bij aankomst en nadien wat zeveren en lachen is er voor vele van deze wandelaars niet bij. Direct naar de kamer, douchen en zich gereed maken voor het avondeten...We wachten tot iedereen gereed is om ons op ons gemak te gaan douchen. Voor 1 euro 3 minuten warm water is niet lang...als je weet hoe het werkt tenminste...Een aantal wandelaars slaan in de nabijheid van de refuge hun tentje op. We gaan op zoek naar onze kamer voor deze nacht...bed gereed maken...rugzakken leeg maken...en dan douchen. Net voor het avondeten spotten we nog een familie gemzen die afdaalt en in de omgeving van de gîte gaat grazen.Nadien schuiven we aan voor het avondeten en blijven nog wat ‘nakaarten’ aan tafel...Voor het slapen gaan krijgen we nog een 'ginnepie' van de eigenaar. Dat 'a-typische' loont dan blijkbaar toch soms... Op de kamer krijgt iedereen eerst nog de 'slappe lach' vooraleer we in slaap vallen...

Dag 2 : Refuge de Nice (2232 m) – Refuge des Merveilles (2130 m)

Totaal: 12,1 km gewandeld met een gemiddelde van 2,8 km met 720 hoogtemeters. 4,18 uur effectief gewandeld, 6,57 uur onderweg.

Redelijk vroeg opgestaan vandaag om op tijd aan de ontbijttafel te zitten. Zoals verwacht is het een klein ontbijt, maar de koffie smaakt...We halen ons lunchpakket op en rekenen af bij de uitbater, een vriendelijke man. Op het pleintje maken we onze rugzak gereed...iedereen heeft zijn spullen meegenomen omdat de kamer wat klein was...het is zoeken of iedereen zijn eigen spullen heeft...we kijken ondertussen naar de andere groepen die zich ook aan het gereed maken zijn...Nadat iedereen gereed is vertrekken we naar de Refuge des Merveilles. Maar onderweg zal het eerst nog klimmen, of beter gezegd klauteren worden. We winnen al snel hoogte en zien links de plaats waar gekampeerd mocht worden. Iets verder merken we ook onze eerste gemzen op. Back to the nature... We doorkruisen een klein valleitje (Vallée des Fous) waar we een beekje oversteken en even later klimmen we vele haarspeldbochten redelijk steil omhoog. Het is eerder al klauterend een weg zoeken tussen de verschillende rotspartijen naar het Lac Niré. Vervolgens langs een drietal kleine meertjes de route verder zoeken. Ook de beklimming naar la Baisse de Basto op 2693 m is zwaar met de ondertussen gekende steenslag en rotspartijen. Na de pas rusten we en spreken ons toch wel uitgebreid lunchpakket aan. De familie uit Namen ligt iets verder te genieten... We genieten vooral van het prachtige landschap en panorama...wat 'perekoppenkal' er tussen... meer moet dat niet zijn.. Er volgt al snel een straffe en gevaarlijk afdaling, zeker in het begin met veel steenschilfers en haarspeldbochten. Opletten geblazen. We passeren nog wat meertjes die bijna droog staan. Net voorbij het Lac du Basto steekt de Naamse familie ons voorbij tussen een grote rotspartij waar het zoeken is naar de juiste route. Iets verder vinden we het fototoestel dat ze onderweg hebben laten liggen... Net voor het meer kunnen we het hen terug bezorgen. Bij het Lac du Basto stoppen we nog even om te genieten van de natuur en het prachtige landschap. De route slingert zich al dalend en opnieuw door rotspartijen tot aan de Baisse de Valmasque (2549 m). Iets verder zien we het pad liggen dat ons tot aan de ingang van de Vallée des Merveilles brengt. Aan de toegang van het openluchtmuseum moeten we onze wandelstokken wisselen voor houten wandelstokken. Om in de vallei te geraken moeten we eerst een natuurlijke toegang onder de rotsen passeren. Mooi om een foto te nemen... Nadien is het genieten van de mooie rotspartijen die her en der opduiken. Nadat we een tijdje langs een riviertje gelopen hebben komen we in het gedeelte waar de prehistorische rotstekeningen zich bevinden. Al snel zien we een eerste groepje wandelaars onder begeleiding van een gids die toelichting geeft. In de verte zien we het Lac long liggen. Aan de rechterkant zien we de refuge liggen. We wijken iets af van de route en dalen verder tot aan de refuge. Het is er druk en we genieten op een bankje nog even na bij een artisanaal biertje dat ginder verkocht wordt. We spelen even ontvangstcomité met handengeklap voor iedere wandelaar die aankomt. Zeker de kids kunnen dit waarderen. Ook de Naamse familie ontsnapt niet aan onze ontvangst... en de overschot van onze lunchpakketten...Het valt op hoeveel families met kleine kinderen hier aanwezig zijn. Nog even zoeken naar de juiste kamer...ons installeren...een douche proberen te nemen...opfrissen...lunchpakketten reserveren...en onze plaats om te eten zoeken...echt wel druk hier. Veel wandelaars slapen buiten in een tentje en komen zich hier douchen en eten. Tijdens het eten krijgen we nog een fles wijn van de uitbater...a-typische wandelaars eh...'s Avonds verbroederen we nog wat met de plaatselijke herder aan tafel... boeiend...vooraleer we een beetje proberen te slapen in de kleine kamer met 5 bedden onder en 5 bedden boven...Prachtige dag!

Dag 3 : Refuge des Merveilles (2130 m) – Parking de Countet (1690 m)

Totaal: 8,1 km gewandeld met een gemiddelde van 2,8 km met 405 hoogtemeters. 2,52 uur effectief gewandeld, 4,12 uur onderweg.

Op tijd opstaan...alles bijeen zoeken...proberen te wassen...en buiten de rugzak gereed maken...plaats zoeken aan tafel...en dan ontbijten...sober ontbijt...We genieten nog even van de omgeving vooraleer we de route terug oppikken. Direct een 400 m klimmen tot de Pas de l'Arpette op 2511 m. In het begin geleidelijk stijgen tussen losliggende rotspartijen en weiden. We spotten onze eerste gemzen...Het laatste gedeelte is sterk stijgend en slingert zich via een aantal haarspeldbochten tot aan de top. Af en toe eens halt houden en terugkijken van waar we komen... In de verte zien we onze Naams familie naderen... Op de top genieten we nog even na van het prachtige uitzicht aan beide kanten. Vooor ons ligt de lange afdaling naar de parking, het blijft immers dalen tot op de parking. Van 2511 m naar 1690 m, en dan weet je het wel... Er staat veel wind en het is opletten geblazen tijdens de straffe afdaling. De vele haarspeldbochten en losse steenslag maken het er niet gemakkelijker op...We zoeken een plaatsje uit de wind om ons lunchpakket aan te spreken. Iets verder beneden, op een zeldzaam effen gedeelte zien we een groep jongeren die hun tenten aan het opbreken zijn. Even later zien we ze voorbij wandelen naar de top... voorlopig nog snel....maar de klim duurt nog wel even... Veel wandelaars vandaag, waarschijnlijk op weg naar de refuge. Op het einde van de afdaling is het ter hoogte van een grote buis even zoeken naar de juiste route. Onder de buis door en dan via smalle en verraderlijke bospaadjes met vele boomwortels die her en der verspreid liggen naar de parking. Onderweg stoppen we nog even om iets te knabbelen, het is echt wel warm. Een jong gezinnetje met kleine kinderen wandelt ons voorbij...mooi om zien. Peter zakt tijdens het laatste gedeelte nog door zijn knie. Maar goed dat dit niet vroeger gebeurde tijdens onze driedaagse... De rugzak wordt overgenomen door Dominiek. Tijdens de afdaling worden we nog voorbij gestoken door onze Naamse familie, die ons nadien zit op te wachten bij de brug van Countet, net voor de parking. We eten nog iets en bezorgen de overschot van ons lunchpakket aan de kinderen. We wuiven nog eens naar hen en zoeken onze camionette op. Bij de terugrit stoppen we op aanraden van Miel nog even op een prachtig gelegen terras in Belvédère. Mooi...en nog even nagenieten van onze driedaagse vooraleer we terug rijden naar onze gîte. Na vele haarspeldbochten en een bezoek aan de winkel in het dorp genieten we nog na bij het avondeten...lekkere barbecue... Een prachtige en unieke ervaring waar we allemaal deel van hebben uitgemaakt, inclusief de prachtprestatie van onze Peter!

GR5 : 4 laatste wandel etappes

Dag 4 : Kruising D2565 (195m) – Aspremont (839m)

Totaal: 16,9 km gewandeld met een gemiddelde van 3,9 km met 839 hoogtemeters. 4u20 uur effectief gewandeld, 6,30 uur onderweg.

Na een welverdiende nachtrust ( toch iets anders als in een refuge...) schuiven we buiten aan voor het ontbijt. Dit, in een uniek kader bij onze gîte en de bijbehorende oude stalletjes die her en der verspreid staan...Zoals de voorbije jaren heeft Dominiek ook de 4 laatste stapdagen voorbereid rekening houdend met afstand en hoogteverschillen. Ook de nodige stops met Peter mogen niet ontbreken. Vandaag starten we met de voorlaatste etappe, dit vanaf de kruising met de D2565 tot Aspremont. Het is warm en we starten op 195 m. Direct klimmen en het belooft warm te worden vandaag...Vanop de parking nemen we de brug van de Cros over de Vésubie om direct een steile klim aan te vatten. Net voorbij het eerste huis krijgen we er een onverwachte 'wandelcompagnon' bij. Effen schrikken maar al gauw blijkt dat het om een 'vriendelijke' hond gaat. Hij blijft ons volgen... De nijdige klim komt al gauw uit op een kanaal dat Nice voorziet van drinkwater. Toch wel onverwacht in deze omgeving. We kruisen het kanaal en vanaf dan is het zwoegen op het pad met vele haarspeldbochten. Het is zweten geblazen. We doorkruisen dan ook het ravijn van Fond de Linia. Net voor de kruising met een asfaltweg stoppen we even ter hoogte van een MTB parcours en een containerpark. De hond volgt nog steeds... honger heeft hem blijkbaar nog niet...maar hij blijft ons steeds vergezellen...in de warmte. Nadien blijft het pad op hoogte aan de rand van woningen, vervolgens een 'warme' muur...net voordat we Levens binnenlopen. Peter heeft zich geïnstalleerd op een kleine parking in de omgevning van een ontmoetingscentrum net in de rand van Levens gelegen. Blij dat we even kunnen stoppen bij Peter. Het laatste gedeelte was vooral zweten en puffen met de loodzware zon boven onze hoofden... De hond is blij dat hij wat water krijgt van ons...eten heeft hij voorlopig nog niet nodig...In de schaduw op het pleintje is het even bekomen van de warmte...bij een tas soep en de koude pasta van Peter. Net op tijd, toch wel zwaar geweest met de klim en de zon...De route gaat vervolgens door Levens. Het is even zoeken om uit te komen op de route Saint-Blaise...en opletten met de hond in het centrum.... Even naar rechts om vervolgens langs een grote grasvlakte te wandelen en tussen de twee laatste huizen een stijgend bospaadje te volgen. Dan is het wat zoeken. Stijgen en dalen tot in St-Claire. Via de asfaltweg nemen we even later het bospad rechts dat ons voorbij la Rocca Partida leidt. Een metershoge loodrechte wand waarlangs we in het groen lopen. Blijkbaar een geologisch fenomeen. We moeten nog een paar kleine colletjes...In de volle zon is het weerom zweten en puffen...we stoppen regelmatig onder de bomen om toch wat schaduw te hebben...afzien... Iets later dalen we via een aantal kleine balkonpaadjes tot we op een brede zandweg komen. Hier nemen we nog even de tijd om iets te eten en te genieten van de omgeving. Ondertussen heeft onze 'wandelcompagnon' ook honger gekregen...een mars’ke en bifi'ke smaken altijd...ook vooor de hond deze keer... Dit zijn we niet gewoon, wandelen met een hond...maar het zorgde wel voor de nodige afwisseling onderweg... Na onze rustpauze is het afdalen tot in Aspremont. Het laatste gedeelte via een smal dalend pad met duidelijk een eerste zicht op de Middellands Zee in de verte...het pad gaat over in een dalende asfaltweg tot op het pleintje aan de kapel van Salettes. Peter is aan het genieten van het prachtige uitzicht op de vallei van de Var. Met pijn in het hart moeten we onze 'uitzonderlijke wandelcompagnon' achterlaten. Misschien is hij er nog binnen een paar dagen als we onze laatste etappe tot in Nice aanvatten. Bij onze terugrit nog even gaan winkelen en barbecuevlees inslaan voor ons avondeten. Af en toe passeert er nog iemand...De broer van de eigenares die zijn avondeten komt halen bij zijn zus...Achteraf nagenieten bij een pintje en een glas wijn...Zalig.

Dag 5 : St-Dalmas-Valdeblore (1290m) – Col des Fournès (1356m)

Totaal: 18,5 km gewandeld met een gemiddelde van 4 km met 923 hoogtemeters. 4,34 uur effectief gewandeld, 7,21 uur onderweg.

Op tijd opgestaan voor het ontbijt. Vandaag de verste verplaatsing, we starten immers in St-Dalmas-Valdeblore waar we vorig jaar geëindigd zijn. Veel klimwerk in het vooruitzicht...in totaal een 950 m verspreidt over een aantal cols...Veel tijd om na te denken hebben we niet...direct 520 m stijgen tot aan de Col du Varaire op 1710 m. Zoals gisteren zit er blijkbaar opnieuw een hond te wachten om ons te vergezellen... hij heeft een halsband met GSM nummer om...voor het geval dat... De route slingert zich door het bos en nadat we een ski piste hebben gekruist naderen we al snel de Col du Varaire. We willen nog 2 MTB'ers de weg helpen zoeken...maar het was niet nodig...In het bospaadje dat volgt naar de Col de deux Caïres (1921m) is het fijn wandelen. Ver genoeg geweest voor onze 'tweede wandelcompagnon'...hij besluit onderweg terug te lopen. Mooie dieptezichten en we stoppen even om de parapentes te bewonderen die in de onderliggende vallei actief zijn. Boven op de col zien we nog een aantal bunkers liggen. We draaien links om en wandelen al stijgend en dalend verder via de crête en een aantal balkonpaadjes met grote keien en steenslag. Vermoeiend... We stoppen nog even om te genieten van het mooie landschap en iets te knabbelen. We houden ondertussen de kudde schapen in het oog die blijkbaar op pad is zonder herder. Even later zien we de herder die op weg is naar zijn kudde voorbij gaan. Al stijgend op de crête zien we ter hoogte van de hoogspanningslijn de Chapelle van Saint-Anne beneden liggen. Van Col de Pertus (1958m) via la Baisse de la Combe (1977m) wandelen we verder door het bos naar de Collet des Trous op 1982 m. Van deze col is het afdalen via een brede weg waar de haarspeldbochten hier en daar kunnen afgesneden worden naar les Granges de la Brasque, een oud militair kamp dat nu gebruikt wordt als vakantiekolonie. Op een rustige plaats zit Peter ons op te wachten voor onze stop. Hij komt op tijd want het is de ganse dag al klimmen geweest. Rustig plekje in het gras en in de schaduw, Peter weet zijn stops wel te kiezen... Het laatste gedeelte gaat eerst via de asfaltweg verder. We passeren nog een bron met vers water, de laatste mogelijkheid om vers water op te slaan, de volgende plaats is immers Utelle. Vanaf de Col d'Andrion (1680m) zijn het afwisselend smalle en slingerende bospaadjes die dicht bij de asfaltweg liggen, soms een klein stukje asfaltweg. Het laatste pad eindigt op een kruispuntje van verschillende paadjes, de Col Des Fournès (1356m). Het eindpunt van vandaag en ook de enige mogelijkheid waar Peter ons nog kan oppikken, de volgende plaats zou immers Utelle zijn en dat is te ver voor vandaag... Tijdens de rit naar huis nemen we de oude weg naar beneden...mooie uitzichten...smal...bouwvallige huisjes langs de kant...De moeite om mee te maken. Langs de winkel en samen het eten maken voor vanavond. Genieten op ons terras...iets kleiner als anders...maar toch blij dat we gebruik mochten maken van het overdekt terras van de eigenares...het regende buiten...het plezier was er niet minder om...

Dag 6 : Col de Fournès (1356m) – kruising D2565 (195m)

Totaal: 21,2 km gewandeld met een gemiddelde van 3,9 km met 448 hoogtemeters. 5,22 uur effectief gewandeld, 7,41 uur onderweg.

We zijn al blij dat we terug buiten kunnen aanschuiven voor het ontbijt. Niks zo mooi als als buiten ontbijten. Alweer prachtig weer en dat belooft voor vandaag...Vandaag is het bijna afdalen tot op zeeniveau... Eerst met de auto stijgen tot op de Col des Fournès op 1356 m. Aan het kruispuntje op de col nemen we afscheid van Peter. De stop zal pas in Utelle zijn. De route slingert zich eerst via een mooi pad door het bos om vervolgens op een meer open stuk het pad tegen de flank van de Cime de Bellegaerd te volgen. Een mooi pad tussen de wilde lavendel en allerlei wilde kruiden. Heerlijk...maar warm aan deze zuidelijke kant van de kam. Het Mediteraan klimaat is al hard voelbaar hier, redelijk warm in de late voormiddag. Het pad komt even later, net voorbij het bos, uit op de crête van de Col de Gratteloup (1412m). Bij de kleine afdaling net voor hoor het grasveld van Les Pras hebben we al een mooi zicht op de Brèche de Brec die uit het niets opduikt. Bij de ruines van Les Pras volgen we bij een splitsing het rechter pad dat in het bos op dezelfde hoogte blijft lopen. Nadien is het klimmen op een soms moeilijk rotsig pad naar de Brèche du Brec (1520m). het is de moeite om ook verder te klimmen naar de top (1606m). Het is open weer en dit zorgt er voor dat we tenvolle kunnen genieten van het ons omringende landschap.Prachtig uitzicht! Voor de rest van de dag zal het nu alleen maar dalen zijn. Via een aantal paadjes in de rotsen is het afdalen via de Col du Brec (1370m) naar de Col du Castel Ginest (1120m). Een heel mooi smal pad dat zich langs de flank van de Brec slingert. Hier en daar is het opletten geblazen met de losse steenslag en de zon die voluit in het gezicht schijnt. Aan de rechetrzijde gaat het steil naar beneden...Zweten geblazen....Na de col zoeken we een plaatsje in de schaduw op om even te bekomen en iets te eten... De afdaling gaat verder via smalle paadjes door het hoge gras, we passeren nog een aantal kleine boomgaardjes vooraleer we op de asfaltweg uitkomen naar Utelle. We bekijken nog even de orïentatietafel onderweg vooraleer we het dorp doorkruisen om naar de parking te gaan waar Peter met zijn stop staat. Ook hier hebben we een prachtig zicht op de vallei van de Vésube. Wat rusten en wat keuvelen vooraleer we verder afdalen. Via het kerkplein, waar we nog een korte babbel hebben met een ingeweken Limburger, verlaten we Utelle via een stenen trap. Nog even even een klein valleitje doorkruisen om nadien na een klein klimmetje via smalle rotspaadjes, soms met losse steenslag, verder af te dalen tot aan de kapel van Saint-Antoine (676m). Het gaat snel...De kapel even bezichtigen en dan verder afdalen tot aan het gehuchtje Cros d'Utelle. In de schaduw van de kerk en de nabijgelegen waterpomp stoppen we nog even vooraleer het laatste gedeelte aan te vatten. Even bekomen van de zon en de warmte die ons de ganse dag vergezeld hebben... Bij het laatste gedeelte worden de haarspeldbochten van de asfaltweg afgesneden door het pad dat recht naar onder gaat. Even later stoppen we op de parking aan de kruising met de D2565 op 195 m. Afgezien vandaag en blijkbaar dorst gehad...de laatste flesjes water zijn snel leeg... Op de gîte genieten we nog na het avondeten nog na van deze prachtige maar zware dag...Morgen eindigen we in Nice!

Dag 7 : Aspremont ( 839m) – Nice (0m)

Totaal: 23,2 km gewandeld met een gemiddelde van 4,4 km met 450 hoogtemeters. 5,13 uur effectief gewandeld, 7,20 uur onderweg.

De laatste stapdag tot in Nice... Iedereen keek er naar uit...en iedereen beseft dat het einde van de GR5 in zicht is...Ook deze laatste dag genieten we van ons ontbijt in open lucht.. Vooraleer we vertrekken moeten we eerst onze gîte nog leegmaken en opruimen. Zoals altijd verloopt dit vlot en nemen we afscheid van onze 'bezorgde eigenaar'...altijd fijn als alles naar wens verloopt...Op weg naar Asprémont is het maar stil in de camionnette...Ons eindpunt is in zicht en we kijken met gemengde gevoelens naar deze laatste stapdag...In Asprémont is het al gezellig druk. Een kleine rustig dorpje. In het centrum moet Peter hier en daar nog wat manoeuvreren om tot bij onze vertrekplaats te geraken....De loden zon is ook van de partij...dat belooft... Bij de afdaling vertrekkende vanaf de parking heerst er een gezellige sfeer...We laten nog een groepsfotooke maken door een aantal bewoners... en nemen in het centrum de verkeerde route.. Doordat de omschrijving van de weg goede aanleunde bij de omschrijving van onze tekst van de GR zijn we al een heel eind weg...In een ruime bocht onderweg nemen we de kaart en GPS erbij...zoeken waar we zitten...een andere route bekijken...een afweging maken... en een kleine “marske en van 5 km in stijgende lijn” terug naar het centrum van Asprémont....Hier maken we even tijd om iets te eten en even te bekomen van de loden warmte...Nadien de juiste route zoeken en op weg naar Nice. We stellen vast dat de afslag gemist hebben net voor het centrum. Aan de trappen is het links af en langs het speel- en sportpleintje lopen om vervolgens na een klein stukje asfaltweg het stijgend pad rechts te nemen. De aanloop naar ons laatste klimmetje. Tussen het laag struikgewas en onder de loden zon is er weinig plaats om ergens een schauwplekje te vinden. De klim duurt toch wel even en op de top genieten we nog even van de prachtige omgeveing. In de verte zien we de zee en Nice in de zon liggen. De afdaling gaat dan in dalende lijn via een rotsig pad naar een parking net voor de eerste huizen van Nice. De waterbron op de parking doet deugd...We stappen verder tot we iets verder Peter zien zitten tegen een hoge muur. Eindelijk schaduw...een een 'royco soepke' doet altijd deugd, ook al is het warm... Nadat we even later rond de tafel terug in de zon komen te zitten besuiten we verder te stappen. Eerst nog wat koud water aan een pomp inslaan en dan op weg. De route slingert zich via verkeersarme straatjes tot aan het officiële einde van de GR5 aan het 'Maison d'Environ'. Peter is er ook. We kunnen onze route nog eens bewonderen op het overzichtsbord op het plein...Prachtprestatie van iedereen..maar ook emotioneel..en met pijn in het hart... Nadien is het de weg zoeken naar de Promenade des Anglais en het strand. Deze drukte zijn we echt niet meer gewoon... Hier wacht Peter ons op bij de rode letters van Nice. Vooraleer we een fotoshoot nemen, drinken we eerst nog een glaasje champagne, Peter denkt toch aan alles... Nadien via de kustweg naar de B&B in Agay.Bij een etentje genieten we 's avonds nog na van deze unieke ervaring die we samen hebben mogen beleven... Volgend jaar doen we het ontbrekende gedeelte bij de Mont Blanc nog. Omwille van de sneeuw hebben we dat een aantal jaren geleden niet kunnen doen. En dan zit het er op...of toch niet?

Omwille van omstandigheden géén boerderietocht in 2023